Angielski - ciekawostkiDzień Niepodległości

4 lipca to czerwona kartka w kalendarzu mieszkańców Stanów Zjednoczonych, ponieważ tego dnia Amerykanie świętują Dzień Niepodległości, czyli Independence Day. Ten dzień ma ogromne znaczenie historyczne, dlatego też co roku obchodzi się je bardzo hucznie. Mimo że obchodzi się go od 1777 roku, to stosowną uchwałę podjęto dopiero w 1870 roku.

Był rok 1776…

4 lipca 1776 roku to ważna data w krótkiej historii Stanów Zjednoczonych. Tego też dnia podpisano Deklarację niepodległości Stanów Zjednoczonych, na mocy której Stany Zjednoczone stały się niezależne od Wielkiej Brytanii. Dokument ten poparło 13 zbuntowanych angielskich kolonii. Oznacza to, że 4 lipca 1776 roku można uznać za początek istnienia tego państwa.

Jak doszło do podpisania deklaracji?

Do 1776 roku Stany Zjednoczone były kolonią brytyjską. Rok wcześniej – w 1765 roku – Wielka Brytania wprowadziła ustawę stemplową, która stała się bezpośrednią przyczyną walk niepodległościowych. Na mocy ustawy stemplowej należało umieszczać stemple, między innymi na: gazetach, czasopismach, a także różnego rodzaju dokumentach. Tak naprawdę wiązało się to jednak z podwyższeniem podatków. Był to sposób Wielkiej Brytanii na zdobycie pieniędzy, które stracili podczas wojny siedmioletniej. Znaczną sumę pieniędzy wydawali również na utrzymywanie wojsk w Ameryce Północnej. Ta decyzja wywoła spore niezadowolenie wśród kolonii. Wówczas rozpoczęły się protesty przeciwko nowej ustawie. Izba Obywateli Wirginii krytycznie odniosła się do nowego prawa, stwierdzając, że jedynie lokalny parlament ma prawo nakładać nowe podatki. Poza tym powstała organizacja Synów Wolności, której celem było koordynowanie działań przeciwko ustawie stemplowej. W ten sposób ustawa stemplowa stała się martwym prawem, którego nikt nie przestrzegał, a pozostałe zapasy stempli zostały zniszczone. Podobne nastroje antybrytyjskie miały inne kolonie, dlatego też zaczęły współpracować. W rezultacie w październiku 1765 roku został zorganizowany kongres w Nowym Jorku, w którym wzięli udział przedstawiciele następujących stanów: Massachusetts, Rhode Island, Connecticut, Nowego Jorku, New Jersey, Pensylwanii, Delaware, Maryland i Południowej Karoliny. Taki zjazd miał miejsce po raz pierwszy w historii. Każdy z przedstawicieli był członkiem kolonialnych ciał ustawodawczych. Uchwalono wówczas deklarację, na mocy której jedynie władza ustawodawcza mogła uchwalać podatki.

Cła zamiast opłaty stemplowej

Wprowadzenie opłaty stemplowej nie przyniosło pożądanych rezultatów, dlatego też Brytyjczycy wprowadzili cło na produkty importowane do kolonii, na przykład szkło, papier, herbatę czy farby. Pomysłodawcą był Charles Townshend, kanclerz brytyjskiego skarbu. Był zdania, że jeśli mieszkańcy kolonii są przeciwni podatkom nałożonym przez imperium, to nie mają prawa być przeciwni ustawom dotyczącym handlu. Aby zabezpieczyć interesy imperium, powołał Komisję Kontrolerów Celnych oraz powołał się na ustawę z 1765 roku nakazującą koloniom obowiązek zakwaterowania i zaopatrzenia wojsk. Podobnie jak w przypadku ustawy stemplowej, koloniści byli do niej krytycznie nastawieni i ignorowali nową ustawę. Najbardziej było to widoczne w Bostonie. Tam miała miejsce nawet interwencja Brytyjczyków, którzy podczas jednej z nerwowych demonstracji zabili 5 bostończyków. Samuel Adams, jeden z liderów opozycji, wykorzystał te wydarzenia, mówiąc o nich jako o rzezi i masakrze ludności. Następca Townshenda, Frederick North, zniósł wszystkie cła nałożone przez poprzednika, oprócz cła na herbatę. W ten sposób nastroje w Ameryce uspokoiły się na jakiś czas.

Herbata bostońska

Sytuacja pogorszyła się w 1773 roku, kiedy to została wydana Ustawa o herbacie. Jej celem było zabezpieczenie interesów Kompanii Wschodnioindyjskiej. Był to moment, w którym cena herbaty zaczęła spadać, ponieważ na światowych rynkach było jej sporo. Spore zapasy miała również Kompania Wschodnioindyjska, która otrzymała monopol od parlamentu brytyjskiego na sprzedaż herbaty w koloniach. Było to na rękę zarówno amerykańskim importerom, jak i przemytnikom. Jednakże bojkotowano nową ustawę. Najsłynniejszy bojkot to herbatka bostońska, kiedy to koloniści przebrani za Indian wtargnęli na statek z herbatą w Bostonie i wyrzucili go za burtę.

Ustawy nie do przyjęcia

Kolejne sprzeciwy spotkały się z ostrą reakcją imperium brytyjskiego. Imperium obawiało się również utraty kolonii w przypadku zbyt ustępliwej polityki. Dlatego też w 1774 roku ukarał Massachusetts serią ustaw za herbatkę bostońską, między innymi zamknięcie bostońskiego portu. Spowodowało to silny opór ze strony kolonii, w których przedmiotowe akty nazwano „ustawami nie do przyjęcia”. Inne kolonie na znak solidarności z Massachusetts postanowiły także opierać się uciskowi imperium. Wiosną 1774 roku parlament Wirginii wezwał do zorganizowania wspólnego zjazdu. Nazywa się go Pierwszym Kongresem Kontynentalnym. Miał on miejsce od 5 września do 26 października w Filadelfii i uczestniczyło w nim 12 z 13 kolonii (nie uczestniczyli przedstawiciele Georgii). Potwierdzono wówczas wierność wobec króla Anglii, powołano własną milicję obywatelską, ale również wystosowano żądania wobec imperium.

Drugi Kongres Kontynentalny

Sytuacja pomiędzy kolonią a imperium nadal się pogarszała. Pierwsze walki pomiędzy wojskami angielskimi a milicją kontynentalną miały miejsce 19 kwietnia 1775 roku pod Lexington i Concord. Te wydarzenia uznaje się za początek wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Następnie zwołano w Filadelfii Drugi Kongres Kontynentalny, który trwał od 10 maja 1775 roku do 2 marca 1789 roku. Odbyło się wiele sesji. Powołano Armię Kontynentalną oraz podjęto decyzję o emisji dolara kontynentalnego. Postanowiono zamknąć porty dla imperium oraz zalecono tworzyć rządy stanowe. 2 lipca 1776 roku wydano rezolucję stanowiącą, że kolonie są niepodległymi i wolnymi stanami.

Deklaracja niepodległości

Podpisano ją 4 lipca 1776 roku przez trzynaście kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej. Autorem tekstu deklaracji był Thomas Jefferson. Pomagali mu w tym Benjamin Franklin i John Adams. W obradach wzięli udział delegaci z 13 kolonii: New Hampshire, Massachusetts Bay, Rhode Island i Providence Plantations, Conneticut, Nowego Jorku, New Yersey, Pensylwanii. Maryland, Delaware, Wirginii, Karoliny Północnej, Karoliny Południowej I Georgii. W ten sposób ogłoszono niepodległość Stanów Zjednoczonych i wypowiedziano posłuszeństwo wobec Wielkiej Brytanii. Zawarto w niej również 27 skarg przeciwko królowi Jerzemu III, na przykład o nakładaniu podatków bez zgody kolonii.

Wojna o niepodległość

Trwała od kwietnia 1775 roku do 3 września 1783 roku. Amerykanom udało się wygrać tę wojnę z dużą pomocą Francji. Zwieńczeniem wojny o niepodległość było uchwalenie Konstytucji Stanów Zjednoczonych 17 września 1787 roku.

Dzień Niepodległości dzisiaj

4 lipca jest dniem wolnym w Stanach. Tego dnia odbywa się wiele koncertów, parad i festynów. Politycy i urzędnicy państwowi wygłaszają przemówienia o charakterze patriotycznym. Po zmierzchu jest czas na pokazy fajerwerków.