Język japoński (jap. 日本語, nihongo lub nippongo) – język używany przez ok. 130 mln mieszkańców Japonii oraz japońskich emigrantów na wszystkich kontynentach.

Skąd się wziął?

Najstarsze znane nam teksty, to pochodzące z V i VI wieku nazwy własne. Nie mówią jednak one zbyt wiele o języku, dopiero późniejsze, dłuższe teksty z VIII wieku obrazują nam język japoński. W pewnym stopniu jest on podobny do języków ałtajskich (np. tureckiego czy mongolskiego), a także niektórzy badacze doszukują się podobieństw do języków malajo-polinezyjskich. Inne teorie łączą japoński z koreańskim lub z różnymi grupami języków ludów Pacyfiku. Żadna teoria nie zdobyła rozstrzygającego uznania i japoński nadal pozostaje najczęściej używanym językiem, o którego pochodzeniu nie wiele wiadomo. Jedno jest jednak pewne, że przez lata zmieniał się i np. dzisiaj występuje w nim pięć typów sylab, gdzie wcześniej było ich osiem. Ponadto współczesne „h” zastąpiło „p”, a później „f”. Niegdyś występowały również pełne grupy sylab zaczynających się na w- i y- (z wyjątkiem wu i yi), wobec współczesnego zasobu wa, wo, ya, yu, yo.

Części mowy w Kraju Kwitnącej Wiśni

Język japoński jest językiem o szyku wyrazów w zdaniu SOV, tzn. podmiot-dopełnienie-orzeczenie. Taki sam szyk dopuszcza np. łacina, jednak większość współczesnych języków europejskich używa szyku podmiot-orzeczenie-dopełnienie SVO, więc przyzwyczajenie się do odmiennego szyku podczas nauki może sprawiać pewne trudności. Jeśli chodzi o rzeczowniki japońskie, to nie odmieniają się one przez liczbę i rodzaj. Liczba mnoga tworzona jest przez kontekst, specjalne sufiksy lub reduplikację: hito (人) – człowiek, podczas gdy hitobito (人人, zapisywane zwykle przez znak duplikacji: 人々) – ludzie. Liczbę mnogą można również tworzyć przez użycie liczebników lub określeń typu kilka, wiele. Użycie liczebników wymaga klasyfikatorów różniących się od siebie w zależności od rzeczownika, np. inny klasyfikator będą miały zwierzęta, inny ludzie, a jeszcze inny maszyny. Czasowniki natomiast są odmienne (zazwyczaj regularnie). Występują dwa czasy – przeszły oraz teraźniejszo-przyszły. Przymiotniki podlegają tym samym prawom odmiany, co czasowniki, gdyż zawierają w sobie znaczenie „być jakimś”, więc mogą pełnić rolę jedynego orzeczenia w zdaniu. Np. zdanie: Mura-ga furui (村が古い) znaczy „Wioska (jest) stara”. Ponieważ przymiotnik furui jest orzeczeniem, można utworzyć jego formę czasu przeszłego furukatta. Mura-ga furukatta (村が古かった) oznacza więc „Wioska (była) stara”. Analogicznie tworzy się przeczenie furukunai – „nie (jest) stara” i przeczenie czasu przeszłego furukunakatta – „nie (była) stara”.

Jak się do siebie zwracać?

W języku japońskim do nazwisk i imion dodawane są specjalne końcówki – sufiksy. Niektóre z nich:

さん– san	Końcówka najczęściej tłumaczona jako „Pan, Pani”, wyraża szacunek i używana jest do osób nieznajomych, starszych lub o wyższym statusie społecznym. Co ciekawe, można ją dodawać również do nazw firm.
くん– kun	Używana szczególnie w stosunku do mężczyzn, ale oczywiście można się spotkać z sytuacją, gdzie będzie doczepiona do nazwiska kobiety, np. w relacji pracodawca – pracownica.
ちゃん– chan	Używana głównie w stosunku do młodych dziewcząt, wśród żeńskich przyjaciół, do dzieci, jako zdrobnienie lub do zwierząt.
さま– sama	Podobnie jak „san”, jednakże wyraża jeszcze większy szacunek
どの– dono	Bardzo oficjalna końcówka, głównie w listach i innych dokumentach.
せんぱい – senpai	Końcówka używana w stosunku do starszych kolegów (np. ze szkoły)

W języku japońskim jest również wiele zaimków, które dzieli się na trzy grupy.
W zależności od tego, o czym dokładnie jest mówione, tzn. czy jest to np. miejsce bliżej nas czy dalej, używa się innego zaimka. Poniżej kilka przykładów:

-pytający (gdzie?) – どこdoko

-wskazujący (tu, przy mnie) – ここkoko

-wskazujący dot. słuchającego (tam, u ciebie) – そこsoko

-wskazujący dalszy (tam, gdzieś dalej) – あそこasoko

-pytający (które?) – どれdore

-wskazujący bliższy mówiącego (to) – これkore

-wskazujący bliższy słuchającego (to u ciebie) – それsore

-wskazujący dalszy (tamto) – あれare

-wskazujący bliższy (to np. krzesło) – このkono

-wskazujący bliższy rozmówcy (to np. krzesło u ciebie) – そのsono

-wskazujący dalszy (tamto np. krzesło) – あのano

Język japoński a język polski

Słownictwo japońskie wnika do języka polskiego głównie wskutek przenikającej do nas kultury japońskiej, np. poprzez film, książki, kuchnię, literaturę, czy sport. Popularne zapożyczenia to: katana, origami, geisha, shogun, ninja, samurai, karate, aikido, sushi itp.

Język japoński a inne języki

Na język japoński oczywiście bardzo duży wpływ miał język chiński – ilość słownictwa pochodząca z języka chińskiego jest porównywalna z ilością słownictwa rdzennie japońskiego lub nawet i większa. Niektóre słowa pochodzą z języka Ajnów. Niektóre słowa pochodzą także z języków europejskich np. angielskiego, z portugalskiego, niderlandzkiego, niemieckiego i francuskiego.

Ile tak naprawdę jest tych kanji?

Część słów japońskich można przedstawić za pomocą pojedynczych znaków, ale do części potrzebna jest ich większa ilość, np. słowo „woda” zapiszemy jednym znakiem 水 (czyt. mizu), natomiast do zapisu słowa „biblioteka” użyjemy trzech znaków 図書館 (czyt. toshokan). Jeżeli chodzi o ilość wszystkich kanji, to jest ich około 50 000, ale nie martwcie się… większości się nie używa. Tak więc oficjalna lista z 2010 roku obejmuje 2136 podstawowych znaków, które nazywane są jōyō kanji hyō (jap. 常用漢字表). Jeżeli zapomnicie jak napisać dany znak, można sobie pomóc oczywiście sylabariuszami, w szczególności hiraganą. Co ciekawe, wiele słów nie posiada znaków kanji i zapisywane są zawsze za pomocą sylabariuszy.

Jak czytać znaki?

Ucząc się języka japońskiego warto od razu rozpocząć naukę pisma, ponieważ na późniejszym etapie będzie to po prostu trudniejsze. Jak się uczyć? Każdy musi znaleźć swój własny sposób na najlepsze zapamiętywanie, ale jeżeli nie macie pamięci fotograficznej, to najlepszym rozwiązaniem jest ciągłe przepisywanie znaków ? Można rozpisywać dany znak ucząc się od razu złożeń z nim związanych, czyli np. kiedy uczycie się słowa 人 (czyt. hito) – czyli „człowiek”, warto od razu zapamiętać, że znak ten możemy również przeczytać jako にん (czyt. nin) – np. w słowie 三人 (czyt. sannin) – „tróje ludzi” orazじん (czyt. jin) – np. w słowie 日本人 (czyt. nihonjin) – „Japończyk/Japonka”. Te różne odczytania znaków nazywają się 音読み (czyt. onyomi) – odczytanie sino-japońskie oraz 訓読み (czyt. kunyomi) – odczytanie japońskie. Najczęściej pojedyncze znaki mają odczytanie kunyomi, a znaki w złożeniach z innymi mają odczytanie onyomi, aczkolwiek nie jest to stałą zasadą. Mówiąc o dwóch sposobach odczytywania znaków, trzeba zapamiętać, że dany znak może mieć ich po kilka, zarówno w onyomi jak i kunyomi. Pewnie zastanawiacie się, po co tak naprawdę jest to potrzebne Japończykom? Otóż pierwotnie znaki w Japonii były używane jedynie ze względu na ich wartość fonetyczną, czyli do zapisu dźwięków, a znaczenie było pomijane. Z czasem jednak, zaczęto również używać znaków ze względu na ich znaczenie, a Japończycy nadali znakom czytanie odpowiadające ich własnemu językowi, czyli powstało kunyomi. To w takim razie, skoro mają swój własny sposób czytania, po co im onyomi?. W japońskim wiele słów jest zapożyczonych z języka chińskiego i gdyby odczytywać je japońskim systemem, nie miałyby sensu. Można to porównać do sytuacji, kiedy weźmiemy zapożyczone słowo, np. „parasol” i przetłumaczymy je z portugalskie jako: para – „na, dla” i sol – „słońce”. Wyobraźcie sobie teraz sytuację, w której widząc za oknem deszcz pytacie kolegi „zabrałeś dzisiaj ze sobą „nasłońce”?

Dlaczego znaki kanji są takie potrzebne?

Wiele japońskich słów ma takie samo odczytanie i różni się jedynie znakiem. Gdyby wszystko zapisywać w hiraganie, trudniej byłoby nam przeczytać tekst, a także mogłoby dochodzić do sytuacji, w której nie bylibyśmy pewnie, co do jego tłumaczenia. Pamiętajcie, że nie zawsze wszystko można zrozumieć z kontekstu, szczególnie w przypadku pojedynczych zdań, np.

一緒に生きませんか。

一緒に行きませんか。

Oba zdania czytamy „Isshoni ikimasen ka”?, przy czym pierwsze znaczy propozycję życia razem, a drugie propozycję pójścia gdzieś razem ?

Nauka kanji jest super doświadczeniem, a satysfakcja z kolejnych zapamiętanych znaków jest nie do opisania. Nasza wyobraźnia podnosi się na wyższy poziom, a także ćwiczymy pamięć i koncentrację, tak więc nauka pisma to same korzyści, o czym możecie przekonać się sami, rozpoczynając naukę tego wspaniałego języka.

Cechą charakterystyczną zdań w języku japońskim jest umiejscowienie czasownika na samym końcu. Dlatego też w przypadku czytania długich zdań, warto zerknąć na ich koniec, aby poprawnie rozpocząć tłumaczenie. Na początku nauki musimy zapamiętać tylko cztery końcówki czasowników. Oznacza to, że wszystkie słowa będą odmieniać się tak samo. Poniżej znajdują się wspomniane końcówki:

ます (czyt. masu) – do zdań twierdzących czasu teraźniejszego i przyszłego

ません (czyt. masen) – do zdań przeczących czasu teraźniejszego i przyszłego

ました (czyt, mashita) – do zdań twierdzących czasu przeszłego

ませんでした (czyt. masendeshita) – do zdań przeczących czasu przeszłego

Odmieńmy zatem kilka czasowników

１．遊びます (czyt. asobimasu) – bawię się, będę się bawić

遊びません (czyt. asobimasen) – nie bawię się, nie będę się bawić

遊びました (czyt. asobimashita) – bawiłem się

遊びませんでした (czyt. asobimasendeshita) – nie bawiłem się

２．食べます (czyt. tabemasu) – jem, zjem

食べません (czyt. tabemasen) – nie jem, nie zjem

食べました (czyt. tabemashita) – zjadłem

食べませんでした (czyt. tabemasendeshita) – nie zjadłem

３．勉強します (czyt. benkyōshimasu) – uczę się, będę się uczyć

勉強しません (czyt. benkyōshimasen) – nie uczę się, nie będę się uczyć

勉強しました (czyt. benkyōshimashita) – uczyłem się

勉強しませんでした (czyt. benkyōshimasendeshita) – nie uczyłem się

Podział czasowników na grupy

W języku japońskim czasowniki dzielą się na trzy grupy i w zależności od przynależności do jednej z nich, będą się inaczej odmieniać np. w formie prostej (używanej do znajomych, osób młodszych, o niższym statusie społecznym itp.)

GRUPA I 五段 (czyt. godan)

W tej grupie podczas tworzenia różnych form gramatycznych, ostatnia sylaba przed końcówką „masu” będzie ulegała zmianie. Nazwa „godan” oznacza „pięć końcówek”, ponieważ w tej grupie czasowników będziemy używać wszystkich pięciu samogłosek z sylabariusza: a, i, u, e oraz o. Poniżej możecie zobaczyć, jak w różnych przypadkach odmieni się czasownik 話します (czyt. hanashimasu) – czyli „rozmawiać”.

Forma czasownika	Kanji	Hiragana	Rōmaji	Końcówka
Nieprzeszła w formie prostej	話す	はなす	hanasu	su
Przeszła w formie prostej	話した	はなした	hanashita	shita
Nieprzeszła przecząca w formie prostej	話さない	はなさない	hanasanai	sanai
Przeszła przecząca w formie prostej	話さなかった	はなさなかった	hanasanakatta	sanakatta
Tryb rozkazujący	話せ	はなせ	hanase	se
Tryb wolicjonalny	話そう	はなそう	hanasō	sō
Forma „te)	話して	はなして	hanashite	shite
Tryb warunkowy	話せば	はなせば	hanaseba	seba

GRUPA II 一段 (czyt. ichidan)

W tej grupie podstawa czasownika pozostaje taka sama podczas każdej odmiany, a jedynie zamiast „masu” na końcu czasownika, dodajemy odpowiednie końcówki. Odmieńmy zatem czasownik 食べます (czyt. tabemasu) – czyli „jeść”.

Forma czasownika	Kanji	Hiragana	Rōmaji	Końcówka
Nieprzeszła w formie prostej	食べる	たべる	taberu	ru
Przeszła w formie prostej	食べた	たべた	tabeta	ta
Nieprzeszła przecząca w formie prostej	食べない	たべない	tabenai	nai
Przeszła przecząca w formie prostej	食べなかった	食べなかった	tabenakatta	nakatta
Tryb rozkazujący	食べろ	たべろ	tabero	ro
Tryb wolicjonalny	食べよう	たべよう	tabeyō	yo
Forma „te)	食べて	たべて	tabete	te
Tryb warunkowy	食べれば	たべれば	tabereba	reba

GRUPA III 不規則 (czyt. fukisoku)

Do tej grupy należą czasowniki nieregularne, czyli します (czyt. shimasu) – robić, 来ます (czyt. kimasu) – przychodzić, przyjeżdżać, a także czasowniki w których występuje „します” (czyt. shimasu), a które to możemy skrócić do rzeczownika ucinając tę końcówkę np. 買い物します (czyt. kaimonoshimasu) – robić zakupy, zaś samo 買い物 (czyt. kaimono) – zakupy. Ponadto znajdą się tutaj również czasowniki połączone z 来ます (czyt. kimasu). Najpierw odmiana czasownika します (czyt. shimasu):

Forma czasownika	Kanji	Hiragana	Rōmaji	Końcówka
Nieprzeszła w formie prostej	–	する	suru	suru
Przeszła w formie prostej	–	した	shita	shita
Nieprzeszła przecząca w formie prostej	–	しない	shinai	shinai
Przeszła przecząca w formie prostej	–	しなかった	shinakatta	shinakatta
Tryb rozkazujący	–	しろ	shiro	shiro
Tryb wolicjonalny	–	しよう	shiyō	shiyō
Forma „te)	–	して	shite	shite
Tryb warunkowy	–	すれば	sureba	sureba

A także odmiana czasownika 来ます (czyt. kimasu):

Forma czasownika	Kanji	Hiragana	Rōmaji	Końcówka
Nieprzeszła w formie prostej	来る	くる	kuru	kuru
Przeszła w formie prostej	来た	きた	kita	kita
Nieprzeszła przecząca w formie prostej	来ない	こない	konai	konai
Przeszła przecząca w formie prostej	来なかった	こなかった	konakatta	konakatta
Tryb rozkazujący	来い	こい	koi	koi
Tryb wolicjonalny	来よう	こよう	koyō	koyō
Forma „te)	来て	きて	kite	kite
Tryb warunkowy	来られば	こられば	korareba	korareba

Mam nadzieję, że ten artykuł pomoże Wam oswoić się z czasownikami, tak aby nauka języka japońskiego była łatwiejsza i przyjemniejsza ?

W języku japońskim istnieją dwa typy tego samego czasownika, które nazywamy czasownikami przechodnimi i nieprzechodnimi. Czym one się różnią? A więc czasowniki przechodnie charakteryzują się tym, że akcja wywołana jest czyimś działaniem, natomiast w przypadku czasowników nieprzechodnich brakuje takiego działania.

Najprościej można to wytłumaczyć na przykładach:

„Upuściłem piłkę” – mamy tu do czynienia z czasownikiem przechodniem

„Piłka upadła” – brakuje akcji z naszej strony, tak więc jest to czasownik nieprzechodni

W wersji japońskiej zdania wyglądałyby w następujący sposób:

„ボールを落ちた。” (czyt. bōru wo ochita) – Upuściłem piłkę.

„ボールが落とした。” (czyt. bōru ga otoshita) – Piłka upadła.

Jeśli chodzi o samo w sobie nazewnictwo, to nie jest ono aż tak istotne. Jednakże rozróżnianie czasowników jest ważne, aby móc dopasować odpowiednią partykułę. Jeżeli to my dokonujemy czynności na czymś lub kimś, np. odpruwamy guzik, gasimy światło, otwieramy drzwi (rzeczy z naszym udziałem), to stosujemy partykułę を (czyt. wo). Jeżeli coś dzieje się samo, np. guzik odpada sam, światło gaśnie samo, drzwi otwierają się same (rzeczy bez naszego udziału) – wówczas używamy partykuły が (czyt. ga).

Poniżej znajdziecie listę czasowników z podziałem na przechodnie i nieprzechodnie

CZASOWNIKI PRZECHODNIE			CZASOWNIKI NIEPRZECHODNIE
開ける	akeru	otworzyć	開く	aku	Otworzyć się
閉める	shimeru	zamknąć	閉まる	shimaru	Zamknąć się
つける	tsukeru	Włączyć, przyczepić	つく	tsuku	Włączyć się, przyczepić się
消す	kesu	wyłączyć	消える	kieru	Wyłączyć się
入れる	ireru	włożyć	入る	hairu	wejść
出す	dasu	wyciągnąć	出る	deru	wyjść
落とす	otosu	upuścić	落ちる	ochiru	spaść

Na koniec kilka przykładowych zdań z powyższymi czasownikami:

1. 私はテレビをつけた。(czyt. watashi ha terebi wo tsuketa) – Włączyłem telewizor.

テレビがついたか分からない。(czyt. terebi ga tsuita ka wakaranai) – Nie wiem dlaczego włączył się telewizor.

2. 電気を消した。(czyt. denki wo keshita) – Zgasiłem światło.

電気が消えた。(czyt. denki ga kieta) – Światło zgasło.

3. だれが窓を開けた？ (czyt. dare ga mado wo aketa) – Kto otworzył okno?

窓がどうして開いた？(czyt. mado ga dōshite aita) – Dlaczego okno się otworzyło?

Na koniec mała rada – aby łatwiej zapamiętać czasowniki, najlepiej od razu uczyć się ich parami i to z partykułami

Miłej nauki!

Kiedyś pisaliśmy o japońskich częściach mowy, w tym o przymiotnikach. Tym razem wrócimy do nich, aby pokazać Wam jak wygląda ich stopniowanie w języku japońskim. Tak jak było wcześniej wspominane, istnieją dwa rodzaje przymiotników (i-przymiotniki oraz na-przymiotniki), które różnią się odmianą. Mamy aż cztery formy wynikające z połączenia trybu twierdzącego bądź przeczącego z czasem teraźniejszo-przyszłym oraz przeszłym. Dodatkowo odmiany te mogą być mniej lub bardziej grzeczne. Na szczęście w przypadku stopniowania nie ma znaczenia jakim rodzajem przymiotnika jest dane słowo, bowiem używamy tych samych konstrukcji, co jest rzeczą bardzo prostą

1. より (yori) używamy do porównania dwóch przedmiotów, ludzi, zwierząt itd., gdzie jedno słowo jest od drugiego słowa bardziej jakieś, np. coś od czegoś jest mniejsze, szybsze, ładniejsze itp.

お父さんは私より背が高いです。
(otōsan ha watashi yori se ga takai desu)
Tata jest wyższy ode mnie.

この車はあの車より安いです。
(kono kuruma ha ano kuruma yori yasui desu)
Ten samochód jest tańszy od tamtego.

アニメは映画より面白いです。
(anime ha eiga yori omoshiroi desu)
Anime jest ciekawsze od filmu.

桃はオレンジより甘いです。
(momo ha orenji yori amai desu)
Brzoskwinia jest słodsza od pomarańczy.

これはあれよりきれいです。
(kore ha are yori kirei desu)
To jest ładniejsze od tamtego.

2. のほうが (no hō ga) używamy aby wybrać przedmiot, który z pośród innych jest np. szybszy, lepszy, większy itd.

大坂のほうがきれいです。
(Ōsaka no hō ga kirei desu)
Miasto Ōsaka jest piękniejsze.

猫のほうが頭がいいです。
(neko no hō ga atama ga ii desu)
Koty są mądrzejsze.

サッカーのほうが好きです。
(sakkaa no hō ga suki desu)
Wolę piłkę nożną.

バスのほうが速いです。
(basu no hō ga hayai desu)
Autobus jest szybszy.

一月のほうが寒いです。
(ichigatsu no hō ga samui desu)
Styczeń jest zimniejszy.

Różnica między より a のほうが :

彼より料理が上手です。
(kare yori ryōri ga jōzu desu)
(Ja) lepiej gotuję od niego.

彼のほうが料理が上手です。
(kare no hō ga ryōri ga jōzu desu)
On lepiej gotuje (ode mnie).

3. もっと (motto)
Kolejną konstrukcją, którą równie często się używa jest もっと (motto) oznaczające dosłownie „bardziej”, np.

もっと速い車を買いたいです。
(motto hayai kuruma wo kaitai desu)
Chcę kupić szybszy samochód (dosłownie „bardziej szybki”).

もっと大きいかばんが欲しいです。
(motto ōkii kaban ga hoshii desu)
Chcę większą torbę.

もっと小さい字を書かなければなりません。
(motto chiisai ji wo kakanakerebanarimasen)
Muszę pisać mniejsze znaki.

もっと暇ですから、旅行します。
(motto hima desu kara, ryokōshimasu)
Ponieważ mam więcej czasu (jestem bardziej wolny), będę podróżować.

もっと冷たい水をください。
(motto tsumetai mizu wo kudasai)
Poproszę zimniejszą wodę.

4. いちばん (ichiban)
Dosłownie oznacza „najbardziej” lub „na pierwszym miejscu”, np.

私はイチゴがいちばん好きです。
(watashi ha ichigo ga ichiban suki desu)
Najbardziej lubię truskawki.

七月は一番暑いです。
(shichigatsu ha ichiban atsui desu)
Lipiec jest najcieplejszy.

彼はいちばんハンサムです。
(kare ha ichiban hansamu desu)
On jest najprzystojniejszy.

この犬はいちばんうるさいです。
(kono inu ha ichiban urusai desu)
Ten pies jest najgłośniejszy.

メキシコの料理はいちばん辛いです。
(mekishiko no ryōri ha ichiban karai desu)
Meksykańska kuchnia jest najostrzejsza.

Mamy nadzieję, że to pomoże Wam lepiej zrozumieć stopniowanie przymiotników. Miłej nauki

W Japonii jest dwunastogodzinny system, tak więc wystarczy nauczyć się liczyć do 12 Jeżeli chcecie podkreślić, że jest to np. 3 w nocy, dodajcie przed godziną słowo ごぜん(gozen) – okres czasu od północy do południa lubごご (gogo) – okres czasu od południa do północy.

Jak zapytać „Która godzina?”

「今は」何時ですか。(czyt. 「ima ha」nan ji desu ka) – Która jest [teraz] godzina?

Możemy dodać na początku zdania「ima ha」, co oznacza „teraz”.

Poniżej godziny, minuty i sekundy

Godziny

1:00 一時（いちじ）ichiji

2:00 二時（にじ）niji

3:00 三時（さんじ）sanji

4:00 四時（よじ）yoji

5:00 五時（ごじ）goji

6:00 六時（ろくじ）rokuji

7:00 七時（しちじ）shichiji

8:00 八時（はちじ）hachiji

9:00 九時（くじ）kuji

10:00 十時（じゅうじ）jūji

11:00 十一時（じゅういちじ）jūichiji

12:00 十二時（じゅうにじ）jūniji

Minuty

1) 一分（いっぷん）ippun

2) 二分（にふん）nifun

3) 三分（さんぷん）sanpun

4) 四分（よんふん）yonfun

5) 五分（ごふん）gofun

6) 六分（ろっぷん）roppun

7) 七分（ななふん）nanafun

8) 八分（はっぷん）happun

9) 九分（きゅうふん）kyūfun

10) 十分（じゅっぷん）juppun

Sekundy

一秒（いちびょう）ichibyō

二秒（にびょう）nibyō

三秒（さんびょう）sanbyō

四秒（よんびょう）yonbyō

五秒（ごびょう）gobyō

六秒（ろくびょう）rokubyō

七秒（ななびょう）nanabyō

八秒（はちびょう）hachibyō

九秒（きゅうびょう）kyūbyō

十秒（じゅうびょう）jūbyō

おう（ございます）czyt. ohayō gozaimasu – „Dzień dobry” używane rano.

は czyt. konnichi ha (zapisujemy ha w hiraganie, a czytamy wa – ła) – „Dzień dobry” używane po południu.

は czyt. konban ha – „Dobry wieczór”.

さようなら czyt. sayōnara – „Do widzenia”.

じゃ・じゃまた・じゃね・じゃまたね・じゃまたあした czyt. ja, ja mata, ja ne, ja mata ne, ja mata ashita (używane wymiennie) – „Cześć”, używamy na pożegnanie, ze znajomymi lub rodziną.

おれ（さまでした） czyt. otsukare (sama deshita) – „Do widzenia”, dosłownie znaczy „Dziękuję za współpracę, za trud”, najczęściej używa tego nauczyciel do uczniów i szef do pracowników lub uczniowie i pracownicy między sobą, kiedy wspólnie coś przygotowywali np. jakiś projekt, czy zadanie domowe.

します czyt. shitsureishimasu – „Do widzenia”, dosłownie znaczy nieuprzejmość. Używają tego uczniowie do nauczyciela i pracownicy do szefa.

おにします czyt. osakini shitsureishimasu – „Do widzenia”, podobne do wyrażenia powyżej, oznacza, że wychodzimy wcześniej i za to przepraszamy, np. odbywa się zebranie w firmie i ktoś musi wyjść wcześniej, wtedy używa tego wyrażenia.

いってきます czyt. ittekimasu – „Do widzenia”, używamy, kiedy wychodzimy z domu.

いってらっしゃい czyt. itterasshai – „Do widzenia”, jest to odpowiedź na wyrażenie powyżej, tzn. że mówi je osoby lub osoby, które w tym domu zostają.

ただいま czyt. tadaima – „Dzień dobry” używamy, kiedy wchodzimy do domu.

おかえり（なさい）czyt. okaeri (nasai) – „Dzień dobry” jest to odpowiedź na wyrażenie powyżej, tzn. że mówi je osoba lub osoby, która są w domu.

すみません czyt. sumimasen – „Przepraszam”, używamy kiedy:

1)zrobiliśmy komuś przykrość,

2)chcemy aby ktoś nam ustąpił miejsca, przesunął się, lub kiedy chcemy kogoś zagadać na ulicy,

3)kiedy ktoś zrobi coś dla nas, wtedy mówiąc to, dziękujemy mu, a zarazem przepraszamy. Np. jeżeli, coś nam upadnie na ulicy i ktoś nam to podniesie możemy powiedzieć sumimasen.

ごめん（なさい）czyt. gomen (nasai) – „Przepraszam” używamy, kiedy sprawimy komuś przykrość.

（どうも）ありがとう（ございます）czyt. (dōmo) arigatō (gozaimasu) – „(Bardzo) dziękuję”.

どういたしまして czyt. doitashimashite – „Nie ma za co” (oficjalnie).

いいえ czyt. iie – „Nie ma za co” (potocznie)

どうぞ czyt. dōzo – „Proszę”.

おやすみ（なさい）czyt. oyasumi (nasai) – „Dobranoc”.

はじめまして czyt. hajimemashite – „Miło poznać”.

*To, co znajduje się w nawiasie możemy dodawać, ale nie musimy. Jeżeli powiemy np. ohayō gozaimasu, zamiast ohayō, wyrażenie staje się trochę grzeczniejsze.

W języku japońskim tytuły grzecznościowe występują w formie przyrostków (sufiksów honoryfikatywnych), które mogą być dołączane do nazwisk, imion lub też tytułów zawodowych. Najbardziej znane (także poza Japonią) to -san, który odpowiada np. naszemu polskiemu Pan/Pani. Inne popularny przyrostki to sama, sensei, kun i chan. Poniżej znajduję się dokładny opis owych przyrostków:

-San (jap.さん) – najpopularniejszy tytuł grzecznościowy, dodawany do nazwisk i imion niezależnie od płci. Tłumaczony jako Pan/Pani. Przyrostek ten często dołączany jest także to zawodów, np. nikuya-san (gdzie nikuya oznacza rzeźnik). Zabieg ten powoduje, że kiedy mówimy nikuyasan, mamy na myśli rzeźnika, jako osobę sprzedającą mięso, a nie miejsce, w którym się to odbywa. Można także -san dołączać do nazw firm i korporacji. Jako ciekawostkę można dodać, że w zachodniej Japonii (Kansai), w okolicach Kioto zamiast -san używa się przyrostka -han, które oznacza to samo.

-Sama( jap. 様) przyrostek ten jest oficjalną wersją przyrostka -san. Głównie używany do osób o dużo wyższym statusie społecznym. Pokazuje bardzo duży szacunek. Ponadto japońscy chrześcijanie w modlitwach Boga nazywają kami-sama (kami-bóg).

-Sensei (jap.先生) przyrostek używany w odniesieniu do nauczycieli, lekarzy, prawników, polityków i innych autorytetów. Mówiąc -sensei pokazujemy swój szacunek i respekt wobec drugiej osoby.

-Kun (jap. 君) jest to nieformalny tytuł używany głównie w stosunku do mężczyzn, o niższym statusie. Zwrot ten może być też używany przez mężczyzn w stosunku to kobiet o niższym statusie np. w pracy. Czasami używa się go także w stosunku do zwierząt domowych rodzaju męskiego.

-Chan (jap.ちゃん) jest to zdrobniały przyrostek (nieformalna wersja -san). Głównie używa się go w stosunku do dzieci, kobiet, zwierząt, bliskich przyjaciół lub też kochanków.

-Senpai (jap. 先輩) przyrostek używany głównie do starszych kolegów, uczniów wyższych klas. Czasami nowi pracownicy na swoich starszych współpracowników (starszych stażem, niekoniecznie wiekiem) także mówią senpai.

-Kōhai (jap. 後輩) jest przeciwieństwem -senpaia, tak więc używany jest w odniesieniu do osób o niższej pozycji. Nie używa się tego bezpośrednio w rozmowach, wtedy grzeczniej jest powiedzieć imię i dodać -kun.

-Shi (jap. 氏) jest to tytuł w oficjalnych pismach i przemówieniach. Popularny termin w języku gazetowym. Preferowany głównie w oficjalnych dokumentach i publikacjach akademickich.

-Ue (jap.上) jest to przyrostek praktycznie nie używany w obecnych czasach, jednak czasami można znaleźć zapisku z użyciem np. chichi-ue (szanowny ojciec). Przyrostek ten pokazuje wysoki poziom szacunku względem drugiej osoby.

Zamiast opisanych powyżej tytułów, popularne jest także dodawanie nazw zawodów do nazwisk, co także jest grzeczne. Oczywiście można także używać takich zwrotów jak szef, prezes firmy, kierownik itd. Odnośnie tytułów warto także wspomnieć, że istnieją także takie, których przeciętny Japończyk nie zainteresowany daną dzieciną, niekoniecznie musi je znać czy rozumieć, np. w sporcie.

W języku japońskim nauka liczb sama w sobie trudna nie jest, jednakże zdarzają się problemy, kiedy chcemy stworzyć dość spore liczby Kiedy przychodzi lekcja z nauką cen, okazuje się, że różnią się one od naszych. Dla przykładu książka nie kosztuje np. 50 zł, a około 1400 jenów. A co się stanie, kiedy będziemy chcieli podać cenę np. komputera albo samochodu? To dopiero liczby nam wzrosną!

Licząc do 10.000 w języku polskim i japońskim sprawa wygląda tak samo:
39 = 3 x 10 + 9 (trzy dziesiątki i dziewięć)
Po japońsku: 三十九 (czyt. san jū kyū)

76 = 7 x 10 + 6 (siedem dziesiątek i sześć)
Po japońsku: 七十六 (czyt. nana jū roku)

245 = 2 x 100 + 4 x 10 + 5 (dwie setki, cztery dziesiątki i pięć)
Po japońsku: 二百四十五 (czyt. ni hyaku yon jū go)

582: 5 x 100 + 8 x 10 + 2 (pięć setek, osiem dziesiątek i dwa)
Po japońsku: 五百八十二)

4971 = 4 x 1000 + 9 x 100 + 7 x 10 + 1 (cztery tysiące, dziewięć setek, siedem dziesiątek i jeden)
Po japońsku: 四千九百七十一 (czyt. yon sen kyū hyaku nana jū ichi)

2796 = 2 x 1000 + 7 x 100 + 9 x 10 + 6 (dwa tysiąće, siedem setek, dziewięć dziesiątek i sześć)
Po japońsku:二千七百九十六 (czyt. ni sen nana hyaku kyū jū roku

10.000 po japońsku czytamy „man” (jap. 万) i powyżej tej liczby będziemy liczyć w manach, czyli:
56243 = 5 x 10.000 + 6 x 1000 + 2 x 100 + 4 x 10 + 3 (pięć dziesięciotysięcznych, sześć tysięcy, dwie setki, cztery dziesiątki i trzy)
Po japońsku: 五万六千二百四十二 (czyt. go man roku sen ni hyaku yon jū ni)

Poniżej tabelka z liczbami. Uważajcie na wyjątki Miłej nauki!

1	一	いち	ichi
2	二	に	ni
3	三	さん	san
4	四	よん・し	yon ・ shi
5	五	ご	go
6	六	ろく	roku
7	七	なな・しち	nana ・ shichi
8	八	はち	hachi
9	九	きゅう・く	kyū ・ ku
10	十	じゅう	jū
100	百	ひゃく	hyaku
200	二百	にひゃく	nihyaku
300	三百	さんびゃく	sanbyaku
400	四百	よんひゃく	yonhyaku
500	五百	ごひゃく	gohyaku
600	六百	ろっぴゃく	roppyaku
700	七百	ななひゃく	nanahyaku
800	八百	はっぴゃく	happyaku
900	九百	きゅうひゃく	kyūhyaku
1000	千	せん	sen
2000	二千	にせん	nisen
3000	三千	さんぜん	sanzen
4000	四千	よんせん	yonsen
5000	五千	ごせん	gosen
6000	六千	ろくせん	rokusen
7000	七千	ななせん	nanasen
8000	八千	はっせん	hassen
9000	九千	きゅうせん	kyūsen
10000	万	まん	man
20000	二万	にまん	niman
30000	三万	さんまん	sanman
40000	四万	よんまん	yonman
50000	五万	ごまん	goman
60000	六万	ろくまん	rokuman
70000	七万	ななまん	nanaman
80000	八万	はちまん	hachiman
90000	九万	きゅうまん	kyūman
100000	十万	じゅうまん	jūman

 Czas na garść i-przymiotników

良い	ii	dobry
悪い	warui	zły
大きい	ōkii	duży
小さい	chiisai	mały
高い	takai	wysoki
低い	hikui	niski
高い	takai	drogi
安い	yasui	tani
重い	omoi	ciężki
軽い	karui	lekki
遠い	tōi	daleki
近い	chikai	bliski
広い	hiroi	szeroki
狭い	semai	wąski
気持ちがいい	kimochigaii	przyjemny
気持ちが悪い	kimochigawarui	nieprzyjemny
面白い	omoshiroi	ciekawy
詰まらない	tsumaranai	nudny
明るい	akarui	jasny
暗い	kurai	ciemny
忙しい	isogashii	zapracowany
恥ずかしい	hazukashii	wstydliwy
懐かしい	natsukashii	utęskniony, przywołujący wspomnienia
すごい	sugoi	wspaniały, straszny
素晴らしい	subarashii	wspaniały, znakomity
うるさい	urusai	głośny
寂しい	sabishii	samotny
悲しい	kanashii	smutny
あつい	atsui	gorący
あたたかい	atatakai	ciepły
寒い	samui	zimny (o pogodzie)
冷たい	tsumetai	zimny (w dotyku)
涼しい	suzushii	chłodny
白い	shiroi	biały
黒い	kuroi	czarny
青い	aoi	niebieski
赤い	akai	czerwony
黄色い	kiiroi	żółty
茶色い	chairoi	brązowy
灰い色い	haiiroi	popielaty

Autor: Sandra Jaworska – lektorka języka japońskiego

W języku japońskim mamy dwa znaki kanji oznaczające miłość – 愛 (czyt. ai) oraz 恋 (czyt. koi). Zobaczcie czym się różnią.

愛 (czyt. ai) – to miłość w każdej postaci, rozumiana bardzo szeroko. Może być to miłość do ukochanej osoby, do zwierzęcia, do rodziny, czy też np. do pracy.

最愛 (czyt. saiai) – ukochany

愛想 (czyt. aiso) – miły, przyjazny

母性愛 (czyt. boseiai) – matczyna miłość

愛国 (czyt. aikoku) – miłość do ojczyzny, czyli patriotyzm

愛社 (czyt. aisha) – miłość do pracy, czyli poświęcenie dla pracy

恋 (czyt. koi) – to miłość do ukochanej osoby.

初恋 (czyt. hatsukoi) – pierwsza miłość

恋人 (czyt. koibito ) – ukochany

片恋 (czyt. katakoi) – nieodwzajemniona miłość

恋文 (czyt. koibumi) – list miłosny

恋歌 (czyt. koiuta) – piosenka o miłości

お菓子 (okashi) – słodycze

チョコレート (chokoreeto) – czekolada

キャンディー (kyandii) – cukierki

棒キャンデイー (bōkyandii) – lizak

クッキー (kukkii) – ciasteczka

ケーキ (keeki) – ciasto

ビスケット (bisuketto) – herbatniki

ドーナツ (dōnatsu) – donut

甘食 (amashoku) – drożdżówka

アイスクリーム (aisukuriimu) – lody

バー (baa) – baton

ゼリービーンズ (zeriibiinzu) – żelki

綿菓子 (watagashi) – wata cukrowa

プリン (purin) – pudding

ジンジャーブレッド (jinjaabureddo) – piernik/pierniczki

砂糖 (satō) – cukier

ココア (kokoa) – kakao

ジャム (jamu) – dżem

蜂蜜 (hachimitsu) – miód

ワッフル (waffuru) – gofr

家族 (kazoku) – rodzina

母 (haha) – moja mama

お母さん (okaasan) – czyjaś mama

父 (chichi) – mój tata

お父さん (otōsan) – czyjś tata

両親 (ryōshin) – rodzice

姉 (ane) – moja starsza siostra

お姉さん (oneesan) – czyjaś starsza siostra

妹 (imōto) – moja młodsza siotra

妹さん (imōtosan)) – czyjaś młodsza siostra

兄 (ani) – mój starszy brat

お兄さん (oniisan) – czyjś starszy brat

弟 (otōto) – mój młodszy brat

弟さん (otōtosan) – czyjś młodszy brat

兄弟 (kyōdai) – rodzeństwo (bracia albo mieszane)

姉妹 (shimai) – rodzeństwo (siostry)

息子 (musuko) – syn

娘 (musume) – córka

孫 (mago) – wnuk/wnuczka

祖母 (sobo) – moja babcia

お祖母さん (obaasan) – czyjaś babcia

祖父 (sofu) – mój dziadek

お祖父さん (ojiisan) – czyjś dziadek

祖父母 (sofubo) – dziadkowie

妻 (tsuma) – moja żona

奥さん (okusan) – czyjaś żona

夫 (otto) – mój mąż

ご主人 (goshujin) – czyjś mąż

婚約者 (konyakusha) – narzeczona/narzeczony

小母さん (obasan) – ciocia (pani)

小父さん (ojisan) – wujek (pan)

従姉 (itoko) – kuzynka starsza

従妹 (itoko) – kuzynka młodsza

従兄 (itoko) – kuzyn starszy

従弟 (itoko) – kuzyn młodszy

子供 (kodomo) – dziecko

イースター (iisutaa) – Wielkanoc

イースターエッグ (iisutaaeggu) – pisanki

イースターバニー/イースターうさぎ (iisutaabanii/iisutaausagi) – zajączek wielkanocny

イースターバスケット (iisutaabasuketto) – koszyczek wielkanocny

イースターおめでとう/ハッピーイースター (iisutaa omedetō/happii iisutaa) – Wesołych Świąt Wielkanocnych

イエスキリスト (iesu kirisuto) – Jezus Chrystus

バプカ (bapuka) – babka

マズレク (mazureku) – mazurek

ケーキ (keeki) – ciasto

チョコレート (chokoreeto) – czekolada

チューリップ (chūrippu) – tulipan

復活 (fukkatsu) – zmartwychwstanie

灰の水曜日 (hai no suiyōbi) – Środa Popielcowa

聖木曜日 (seimokuyōbi) – Wielki Czwartek

せいしさい (seishisai) – Niedziela Palmowa

こっかい (kokkai) – spowiedź

ハム (hamu) – szynka

バター (bataa) – masło

パン (pan) – chleb

たまごを染めます (tamago wo somemasu) – barwić jajka

食品をふくしゅくします (shokuhin wo fukushukushimasu) – święcić pokarmy

春 (haru) – wiosna

美状花 (bijōka) – bazie

ひよこ (hiyoko) – kurczaczek

ホースラディッシュ (hōsuradisshu) – chrzan

十字架 (jūjika) – krzyż

ソーセージ (sōseeji) – kiełbasa

しお (shio) – sól

こしょう (koshō) – pieprz

職業 (shokugyō) – zawód

教師 (kyōshi) – nauczyciel

医者 (isha) – lekarz

研究者 (kenkyūsha) – naukowiec

警察官 (keisatsukan) – policjant

消防士 (shōbōshi) – strażak

救急救命士 (kyūkyūkyūmeishi) – ratownik medyczny

外交官 (gaikōkan) – dyplomata

政治家 (seijika) – polityk

画家 (gaka) – malarz

作家 (sakka) – pisarz

音楽家 (ongakuka) – muzyk

建築家 (kenchikuka) – rzeźbiarz

エンジニア (enjinia) – inżynier

デザイナー (dezainaa) – projektant

ジャーナリスト (jaanarisuto) – dziennikarz

歌手 (kashu) – piosenkarz

俳優 (haiyū) – aktor

声優 (seiyū) – japoński aktor głosowy (podkładanie głosów)

運転手 (untenshu) – kierowca

Czas na trochę gramatyki prosto z naszej książki ? Poniżej znajdziecie różne formy, a w kolejnych artykułach będzie ich więcej ?

*N – rzeczownik

1. N1 は N2 です。(N1 wa N2 desu)

a) Partykuła は (ha, czytamy wa (ła) – wskazuje na to, że słowo, które znajduje się przed nią jest tematem zdania. Wybieramy słowo o którym chcemy mówić i dodajemy partykułę.

わたしはマイク･ミラーです。(Watashi wa Maiku Miraa desu) – Nazywam się Mike Miller.

Nie zawsze は (wa) oznacza „ja jestem…”, np.

わたしはラーメンです。(Watashi wa raamen desu) – poproszę ramen (a nie ja jestem ramen).

Możemy to przetłumaczyć jako „Jeśli o mnie chodzi, to… np. ramen.”

b) です (desu) – spójka, grzeczna końcówka zdania, używana za rzeczownikami i przymiotnikami.

わたしはエンジニアです。(Watashi wa enjinia desu) – Jestem inżynierem.

2. N1 は N2 じゃありません。(N1 wa N2 ja arimasen)

Przeczenie zdania.

マイク･ミラーは学生じゃありません。(Maiku Miraa wa gakusei ja arimasen) – Mike Miller nie jest uczniem.

Zamiast じゃありません(ja arimasen) możemy powiedzieć ではありません (dewa arimasen), które jest bardziej oficjalne.

3. Zdanie + partykułaか (ka)。

Partykuła ta używana jest do pytań i wątpliwości. Wystarczy dodać ją na końcu zdania, aby utworzyć pytanie. Intonacja jest rosnąca. Jest to taki japoński znak zapytania ?

ミラーさんは学生ですか。(Miraa san wa gakusei desu ka) – Czy Miller jest uczniem?

W odpowiedzi na pytanie z か (ka), w zależności od tego czy się zgadzamy czy nie, używamy słów はい (hai) – tak albo いいえ(iie) – nie, po czym odpowiednio dokańczamy zdanie.

ミラーさんはアメリカ人ですか。(Miraa san wa amerikajin desu ka) – Czy Miller jest Amerykaninem?

…はい、アメリカ人です。(Hai, amerikajin desu) – Tak, jest Amerykaninem.

＊ミラーさんは学生ですか。(Miraa san ha gakusei desu ka) – Czy Miller jest uczniem?

…いいえ、学生じゃありません。(Iie, gakuse ja arimasen) – Nie, nie jest uczniem.

4. Nも (mo)

Partykuła oznacza „też” i używamy jej zamiast は (wa) stawiająć za tematem zdania.

ミラーさんは学生です。(Miraa san ha gakusei desu) – Miller jest uczniem.

たなかさんも学生です。(Tanaka san mo gakusei desu) – Tanaka też jest uczniem.

5.N1のN2 (N1 no N2)

Partykuła の (no) łączy ze sobą dwa rzeczowniki, gdzie pierwszy modyfikuje drugi . N1 jest np. osobą, grupą lub organizacją do której przynależy N2.

ミラーさんはIMCの社員です。(Miraa san ha IMC no shain desu) – Miller jest pracownikiem firmy IMC.

この犬はわたしのです。(Kono inu wa watashi no desu) – Ten pies jest mój.

6.~さん (~san)

Przyrostek dodawany do imion i nazwisk, który wyraża szacunek. Nie dodajemy go, kiedy mówimy o sobie. Mówimy tak do osób lub o osobach, których nie znamy, z którymi nie jesteśmy w zażyłych stosunkach lub do osób starszych.

あの方はミラーさんです。(Ano kata wa Miraa desu) – Ta osoba to Pan Miller.

Dzisiaj nauczymy się jak powiedzieć „To jest…” „Ta np. książka jest…”, a także jak odpowiedzieć twierdząco lub przecząco na zadane nam pytanie ?

1.これ/それ/あれ (kore/sore/are)

これ – to, używamy kiedy mówimy o czymś, co jest obok nas

それ – tamto, używamy kiedy mówimy o czymś, co jest obok rozmówcy

あれ – tamto, używamy kiedy mówimy o czymś, co nie jest ani obok nas, ani obok rozmówcy

それはじしょですか。(sore ha jisho desu ka) – czy (to tam) to jest słownik?

2.このN/そのN/あのN (kono/sono/ano)

この – ten, używamy kiedy mówimy o czymś, co jest obok nas

その – tamten, używamy kiedy mówimy o czymś, co jest obok rozmówcy

あの – tamten, używamy kiedy mówimy o czymś, co nie jest ani obok nas, ani obok rozmówcy

この/その/あの łączymy z rzeczownikami

この本はわたしのです。(kono hon ha watashi no desu) – Ta książka to moja książka.

(możemy także powiedzieć これはわたしの本です。(kore ha watashi no hon desu) – To tutaj to moja książka.)

あの方はどなたですか。(ano kata ha donata desu ka) – Ta osoba to kto to jest?

3.そうです/そうじゃありません (sō desu/ sō ja arimasen)

そうです– tak, dokładnie; tak, właśnie (oznacza potwierdzenie)

そうじゃありません– nie, to nie tak; nie, tak nie jest (oznacza zaprzeczenie)

それはテレホンカードですか。(sore ha terehonkaado desu ka) – Czy to jest karta telefoniczna?

…はい、そうです。(hai, sō desu) – tak, dokładnie (tak, to jest karta telefoniczna).

それはテレホンカードですか。(sore ha terehonkaado desu ka) – Czy to jest karta telefoniczna?

…いいえ、そうじゃありません。(iie, sō ja arimasen) – nie, tak nie jest (nie, to nie jest karta telefoniczna).

Jeżeli zaprzeczamy zdanie możemy również użyć słowa 違います(chigaimasu).

それはテレホンカードですか。(sore ha terehonkaado desu ka) – Czy to jest karta telefoniczna?

…いいえ、違います。(iie, chigaimasu) – nie, to nie tak (nie, to nie jest karta telefoniczna; nie, mylisz się)

4. S1 かS2 か – czy to jest to czy to

(S – sentencja, zdanie podrzędne)

これは「９」ですか、「７」ですか。– (kore ha [kyū] desu ka, [nana] desu ka?) – czy to jest liczba 9 czy 7?

…「９」です。(kore ha kyū) desu – Liczba 9.

5. そうですか (sō desu ka) – ach tak? naprawdę?

Wyrażenia tego używamy, kiedy dostajemy nową informację i pokazujemy, że zrozumieliśmy.

A:この本は田中さんのですか。(kono hon ha tanakasan no desu ka) – Ta książka, to książka Pana Tanaki?

B:いいえ、違います。やまださんのです。-(iie, chigaimasu. yamada san no desu) – Nie, tak nie jest. To Pana Yamady.

A:そうですか。(sō desu ka) – Ach tak? Rozumiem.

Zapraszam na kolejną porcję gramatyki ?

1. ここ/そこ/あそこ/こちら/そちら/あちら (koko/soko/asoko/kochira/sochira/achira)

Grupa zaimków wskazujących miejsce. こちら/そちら/あちら (kochira/sochira/achira) są grzeczniejszą wersją ここ/そこ/あそこ (koko/soko/asoko).

ここ (koko) oraz こちら (kochira) – tutaj, obok mnie

そこ (soko) orazそちら (sochira) – tam , obok naszego rozmówcy

あそこ (asoko) oraz あちら (achira) – tam dalej, ani obok nas, ani obok rozmówcy

Aby zapytać o to, gdzie coś lub ktoś się znajduje mówimy どこ(doko) oraz どちら(dochira). Na pytanie z どこodpowiadamy ここ/そこ/あそこ, a na pytanie どちら odpowiadamy こちら/そちら/あちら. Pytania i odpowiedzi mogą być używane wymienne, wszystko zależy od sytuacji.

*は (ha) – partykuła tematu, podmiotu, którą czytamy – wa (ła)

こちら/そちら/あちら – słowa te oznaczają także tędy oraz tamtędy.

＊A: わたしのノートはどこですか。(watashi no noto wa doko desu ka) – Gdzie jest mój zeszyt?

　B: 「あなたのノートは」そこです。 ([anata no noto wa] soko desu desu. – (Twój zeszyt jest) tam.

＊A: はどこですか。/　おはどちらですか。(kuni wa doko desu ka / okuni wa dochira desu ka) – skąd pochodzisz (z jakiego kraju)?

　B: ポーランドです。(pōrando desu) – Z Polski.

2. N1 は N2 (miejsce) です (N1 wa N2 desu)

Sentencja ta pokazuje, że coś gdzieś jest. Rzeczownik drugi zawsze wskazuje miejsce, w którym znajduje się rzeczownik pierwszy.

＊ミラーさんはです。(miraa san wa uchi desu) – Miller jest w domu.

＊わたしのはあそこです。(watashi no hon wa asoko desu) – Moja książka jest tam.

＊は２階です。(denwa wa nikai desu) – Telefon jest na pierwszym piętrze.

W Japonii nie ma parteru, tak więc ich 1 piętro, to nasz parter ?

Pietra w Japonii:

1. ikkai　 一階　いっかい
2. nikai　二階　にかい
3. sangai/sankai　三階　さんかい
4. yonkai　四階　よんかい
5. gokai　五階　ごかい
6. rokkai　六階　ろっかい
7. nanakai　七階　ななかい
8. hakkai　八階　はっかい
9. kyūkai　九階　きゅうかい
10. jukkai　十階　じゅっかい

Piwnica – chikashitsu 　地下室　ちかしつ

Pytanie : nankai/nangai　何階　なんかい/なんがい – które piętro/ ile pięter?

3. どこ/どちら (doko/dochira)

どこ (doko) – gdzie

どちら (dochira) – gdzie, którędy

＊A: お手洗いはどこですか。(otearai wa doko desu ka) – Gdzie jest toaleta?

　B: …あそこです。(asoko) desu) – Tam.

＊A: エレベーターはどちらですか。(erebeetaa wa dochira desu ka) – Którędy do windy?

　B: …あちらです。(achira desu) – Tamtędy.

4. N1のN2

Jeżeli N1 to nazwa kraju, a N2 to nazwa produktu to znaczy, że N2 jest produktem pochodzącym z tego kraju. Tak samo jest w przypadku kiedy N1 to np. nazwa firmy, a N2 to nazwa produktu z tejże firmy.

＊A: これはどこのコンピュータですか。(kore wad oko no konpyūtaa desu ka) – Skąd jest ten komputer?

　B: のコンピュータです。(nihon no konpyūtaa desu) – Z Japonii.

＊これはＩＭＣのコンピューターです。(kore ha IMC no konpyūtaa desu) – To jest komputer firmy IMC.

1. 今~時~分です　(ima ~ji ~fun desu) – teraz jest godzina…

時 – znak ten czytamy とき (toki), co oznacza czas. W przypadku mówienia o dokładnym czasie, znak odczytujemy じ (ji) i łącząc go z liczbami otrzymujemy konkretną godzinę. W Japonii jest dwunastogodzinny system:

１時　いちじ (ichiji)

２時　にじ (niji)

３時　さんじ (sanji)

４時　よじ (yoji)

５時　ごじ (goji)

６時　ろくじ (rokuji)

７時　しちじ (shichiji)

８時　はちじ (hachiji)

９時　くじ (kuji)

１０時　じゅうじ (jūji)

１１時　じゅういちじ (jūichiji)

１２時　じゅうにじ (jūniji)

分 – znak ten czytamy ふん (fun) lub ぷん(pun), co oznacza minutę.

１分　いっぷん (ippun)

２分　にふん (nifun)

３分　さんぷん (sanpun)

４分　よんふん (yonfun)

５分　ごふん (gofun)

６分　ろっぷん (roppun)

７分　ななふん (nanafun)

８分　はっぷん (happun)

９分　きゅうふん (kyūfun)

１０分　じゅっぷん (juppun)

Jeżeli chcemy zapytać o godzinę używamy wyrażenia 「今

何時ですか。

＊A: 今何時ですか。(ima nanji desu ka) – Która jest teraz godzina?

　B: ７時１０分です。(shichiji juppun desu) – 7:10.

＊A: ニューヨークは今何時ですか。(nyūyōku wa ima nanji desu ka) – Która godzina jest teraz w Nowym Jorku?

　B:４時です。(yoji desu) – 4:00 rano.

2. Czasowniki – mamy tylko dwa czasy: przeszły oraz teraźniejszo-przyszły. Zdania twierdzące oraz przeczące, co daje nam tylko cztery końcówki do zapamiętania ?

Vます (masu) / Vません (masen) / Vました (mashita) / Vませんでした (masendeshita)

ます – zdanie twierdzące w czasie teraźniejszo-przyszłym

ません – przeczenie w czasie teraźniejszym lub przyszłym

ました – zdanie twierdzące w czasie przeszłym

ませんでした – przeczenie w czasie przeszłym

Pytania z czasownikami tworzymy po przez dodanie partykuły か na końcu zdania.

＊A: 昨日勉強しましたか。(kinō benkyōshimashita ka) – Uczyłeś się wczoraj?

　B: はい、勉強しました。(hai, bekyōshimashita) – Tak, uczyłem się.

　　いいえ、勉強しませんでした。(iie, benkyōshimasendeshita) – Nie, nie uczyłem się.

3. N (czas) にV – robić coś o jakimś czasie lub w jakiś dzień, itp.

＊６時半に起きます。(rokuji han ni okimaus) – Wstaję o 6:30.

＊７月に日本へ行きます。(shichigatsu ni nihon he ikimasu) – W lipcu pojadę do Japonii.

＊日曜日に図書館へ行きます。(nichiyōbi ni toshokan he ikimasu) – W niedzielę chodzę do biblioteki.

4. N1からN2まで – od… do…

Używamy tego z czasem lub z miejscem. Stawiamy za rzeczownikami, czyli odwrotnie niż w języku polskim.

＊９時から５時まで働きます。(kuji kara go ji mase hatarakimasu) – Pracuję od 9:00 do 17:00.

Oczywiście nie zawsze からi までwystępują razem w jednym zdaniu.

＊９時から働きます。(kuji kara harakimasu) – Pracuję od 9:00.

Czasami bezpośrednio za から i まで stawiamyです。

＊銀行は９時から３時までです。(ginkō wa kuji kara sanji made desu) – Bank jest (czynny) od 9:00 do 15:00.

5. N1とN2 – „i”

Łączy dwa rzeczowniki.

＊銀行の休みは土曜日と日曜日です。(ginkō no yasumi ha doyōbi to nichiyōbi desu) – Bank zamknięty jest w sobotę i niedzielę.

1. N へ行きます/来ます/帰ります (he ikimasu/kimasu/kaerimasu)

Ikimasu – jadę, idę, pojadę, pójdę

Kimasu – przyjeżdżam, przyjadę, przychodzę, przyjdę

Kaerimasu – wracam, wrócę

Partykuła へ (czytamy „e”) wskazuje miejsce do którego się udajemy. Konstrukcja oznacza iść do, jechać do, wracać do.

＊東京へ行きます。(tōkyō he ikimasu) – Jadę do Tokio.

＊日本へ来ました。(nihon he kimashita) – Przyjechałem do Japonii.

＊うちへ帰ります。(uchi he kaerimasu) – Wracam do domu.

2. どこ「へ」も行きません/行きませんでした (doko [he] mo ikimasen/ikimasendeshita)

Jeżeli dodamy partykułę も(mo) do pytajników, a czasownik jest w formie przeczącej, to wszystko to, co jest reprezentowane przez pytajnik jest zaprzeczone.

＊どこ「へ」も行きません。( doko [he] mo ikimasen) – Nigdzie nie idę.

＊何も食べません。(nani mo tabemasen) – Nic nie zjem.

＊だれもいません。(dare mo imasen) – Nikogo nie ma.

Gdzie – Nigdzie

Co – Nic

Kto – Nikt

3. N (pojazd) で行きます/来ます/帰ります (de ikimasu/kimasu/kaerimasu)

Partykuła で (de) wskazuje na sposób albo środek zrobienia czegoś. W tym przypadku pokazuje, że za pomocą czegoś (jakiegoś pojazdu) jedziemy, wracamy itd.

＊電車で行きます。(densha de ikimasu) – Pojadę pociągiem.

＊タクシーで来ました。(takushii de kimashita) – Przyjechałem taksówką.

Możemy także powiedzieć, że gdzieś idziemy na pieszo, czyli歩いて(aruite). Nie używamy wtedy partykuły で (de).

＊駅から歩いて帰りました。(eki kara aruite kaerimashita) – Wróciłem z dworca do domu na pieszo.

4. N (człowiek albo zwierzę) とV　(partykuła to – z)

Z kimś lub czymś gdzieś iść lub coś robić.

＊家族と日本へ来ました。(kazoku to nihon he kimashita) – Przyjechałem do Japonii z rodziną.

Możemy także robić coś samemu, czyli 一人で (hitoride). Nie używamy wtedy partykuły と (to).

＊一人で東京へ行きます。(hitoride tōkyō he ikimasu) – Jadę samemu do Tokio.

5. いつ (itsu) – kiedy

A: いつ日本へ来ましたか。(itsu nihon he kimashita ka) – Kiedy przyjechałeś do Japonii?

　B: ３月２５日に来ました。(sangatsu nijūgonichi ni kimashita) – Przyjechałem 25 marca.

A: いつひろしまへ行きますか。(itsu hiroshima he ikimasu ka) – Kiedy jedziesz do Hiroshimy?

　B: 来週行きます。(raishū ikimasu) – Jadę w przyszłym tygodniu.

Kolejna porcja gramatyki z języka japońskiego ?

1. N をV (wo (ło))

Coś z czymś robić, np. coś pić, jeść, czytać itp.

を – „wo” (ło)

＊ジュースを飲みます。(jūsu wo nomimasu) – Piję sok.

2. N をします (wo shimasu)

Kiedy dodamy します (shimasu – robić) do rzeczownika, będzie oznaczało to, że wykonujemy jakąś czynność z tym rzeczownikiem. Jest wiele słów, które łączymy zします。

＊サッカーをします。(sakka wo shimasu) – Gram w piłkę nożną. (Dosłownie „robię piłkę nożną”. W języku japońskim sporty się robi ?)

＊パーティーをします。(paatii wo shimasu) – Robię imprezę.

＊仕事をします。(shigoto wo shimasu) – Pracuję. (Robię pracę)

＊宿題をします。(shukudai wo shimasu) – Robię zadanie domowe.

3. 何をしますか　(nani wo shimasu ka)

Co robisz?

＊A: 月曜日に何をしますか。(getsuyōbi ni nani wo shimasu ka) – Co robisz w poniedziałek?

　B: 東京へ行きます。(tōkyō he ikimasu) – Jadę do Tōkyō.

＊A: きのう何をしましたか。(kino nani wo shimashita ka) – Co robiłeś wczoraj?

　B: …サッカーをしました。(sakka wo shimashita) – Grałem w piłkę nożną.

4. Nで V (de)

Coś gdzieś się dzieje, np. w szkole czytam książkę.

＊駅で新聞を買います。(eki de shinbun wo kaimasu) – Kupię gazetę na dworcu.

5. Vませんか (masen ka)

Czy nie zrobiłbyś….?

Konstrukcji tej używamy, kiedy chcemy zapytać się kogoś, czy by czegoś dla nas, albo z nami nie zrobił. Jest to grzeczna propozycja, w której używamy negacji (zaprzeczenia).

＊A: いっしょに東京へ行きませんか。(isshoni tōkyō he ikimasen ka) – Czy nie pojechałbyś ze mną do Tōkyō?

　B: …ええ、いいです。(ee, ii desu) – Ok, super pomysł.

6. Vましょう (mashō)

Zróbmy coś. Zachęcenie, aby ktoś zrobił coś z nami.

＊ちょっと休みましょう。(chotto yasumimashō) – Odpocznijmy trochę.

＊A: いっしょに昼ご飯を食べませんか。(isshoni hirugohan wo tabemasen ka) – Czy nie zjadłbyś ze mną obiadu?

　B: …ええ、食べましょう。(ee, tabemashūō) – Ok, zjedzmy.

Kiedy ktoś nam coś proponuje używając konstrukcji Vませんか (masen ka), możemy odpowiedzieć Vましょう (mashō).

1. N (rzecz, narzędzie, przyrząd, środek) で(de)V

Robić coś za pomocą czegoś. Partykuła で (de) wskazuje nam rzecz, narzędzie itd. dzięki któremu możemy wykonać daną czynność.

＊はしで食べます。(hashi de tabemasu) – Jem pałeczkami. (za pomocą pałeczek)

＊日本語でレポートを書きます。(nihongo de repōto wo kakimasu) – Piszę raport po japońsku. (za pomocą japońskiego)

2. „Słowo, sentencja” は~語で何ですか (ha ~ go de nan de suka)

„Słowo, sentencja” w języku… co oznacza?

＊A:「ありがとう」は英語で何ですか。([arigatō] ha eigo de nan desu ka) – Co znaczy [arigatō] po angielsku?

B:「Thank you」です。([Thank you] desu) – Znaczy [Thank you].

3. N(osoba) にあげます、かします、おしえます (ni agemasu, kashimasu, oshiemasu)

Dać coś komuś, pożyczyć coś komuś, uczyć kogoś. Osoba, która daje jest z partykułą は (ha), a osoba, której coś dajemy itd. jest z partykułą に (ni).

＊山田さんは木村さんに花をあげました。(yamada san ha kimura san ni hana wo agemashita) – Pan Yamada dał kwiaty Pani Kimurze.

＊イーさんに本を貸しました。(ii san ni hon wo kashimashita) – Pożyczyłem książkę Pani Ii.

＊太郎君に英語を教えます。(taro kun ni eigo wo oshiemasu) – Uczę Tarō angielskiego.

4. N (osoba) にもらいます、かります、ならいます (ni moraimasu, karimasu, naraimasu)

Dostawać coś od kogoś, pożyczać coś od kogoś, być uczonym przez kogoś. Osoba która dostaje coś itd. jest z partykułą は (ha), a osoba która daje itd. z partykułą に (ni)

＊木村さんは山田さんに花をもらいました。(kimura san ha yamada san ni hana wo moraimashita) – Pani Kimura dostała kwiaty od Pana Yamady.

＊カリナさんにＣＤをりました。(karina san ni CD wo karimashita) – Pożyczyłem płytę CD od Pani Kariny.

＊ワンさんに中国語を習います。(wan san ni chūgokugo wo naraimasu) – Uczę się chińskiego od Pana Wana.

5. もうVました　(mō V mashita)

もう znaczy „już”. Łączymy to zawsze z czasem przeszłym ( końcówka ました mashita) – „już coś zrobiłem”.

Na pytanie czy już coś zrobiłeś 「もうVましたか。」odpowiadamy :

A)「はい、もうVました。」(hai, mō V mashita) –Tak, już zrobiłem .（もう możemy pominąć）

B) 「いいえ、まだです。」(iie, mada desu) – Nie, jeszcze nie.

まだ znaczy „jeszcze”. Łączymy to zawsze z przeczeniem – „jeszcze nie zrobiłem”

＊A: もう荷物を送りましたか。(Mō nimotsu wo okurimashita ka) – Czy już wysłałeś paczkę?

　B: …はい、「もう」送りました。(Hai, mō okurimashita) – Tak, już wysłałem.

…いいえ、まだです。(iie, mada desu) – Nie, jeszcze nie.

1. W języku japońskim istnieją dwa rodzaje przymiotników, które różnią się odmianą. Tak, tak… przymiotniki odmieniają się i mamy aż cztery formy wynikające z połączenia trybu twierdzącego bądź przeczącego z czasem teraźniejszo-przyszłym oraz przeszłym. Dzisiaj zajmiemy się czasem teraźniejszo-przyszłym 😊

Przymiotniki typu “i”

Są to przymiotniki zakończone na pojedynczą literkę „i” (jap. い), np.

大きい (czyt. ōkii) – duży

青い (czyt. aoi) – niebieski

Kiedy chcemy je połączyć z rzeczownikiem, robimy to tak samo jak np. w języku polskim, czyli przymiotnik + rzeczownik, np.

大きい犬 (czyt. ōkii inu) – duży pies

青い空 (czyt. aoi sora) – niebieskie niebo

Czas na odmianę „i-przymiotników” 😊

Kiedy chcemy zaprzeczyć np. słowo niebieski i powiedzieć „nie niebieski”, wówczas ucinamy końcówkę „i” przymiotnika i dodajemy końcówkę „kunai” -> 青くない (czyt. aokunai).

Zdanie twierdzące w czasie teraźniejszo-przyszłym	Zdanie przeczące w czasie teraźniejszo-przyszłym
大きい (ōkii)	大きくない (ōkikunai)
青い (aoi)	青くない (aokunai)

Warto wspomnieć o jednym wyjątkowym przymiotniku -> „ii” (jap. いい), który oznacza „dobry”. Jego wyjątkowość polega na tym, że w odmianie przez wszystkie przypadki, jego pierwsza literka „i” zamienia się na „yo”

いい (czyt ii) – dobry

よくない (czyt. yokunai) – nie dobry

よかった (czyt. yokatta) – był dobry

よくなかった (czyt. yokunakatta) – nie był dobry

Dzieje się tak, ponieważ słowo „dobry” występuję nie tylko w wersji いい (czyt. ii), ale również よい (czyt. yoi). Wówczas odmiana już nie jest taka wyjątkowa, prawda 😉?

Przymiotniki typu „na”

Są to przymiotniki, które mogą mieć różne końcówki, oprócz pojedynczej literki „i” (ale nie zawsze, są bowiem wyjątki😉), np.

親切 (czyt. shinsetsu) – miły, uprzejmy

静か (czyt. shizuka) – cichy, spokojny

W tej grupie znajdują się również wyżej wspomniane wyjątki, które wyglądają jak „i-przymiotniki”, np.

きれい (czyt. kirei) – ładny

有名 (czyt. yūmei) – popularny

Kiedy chcemy je połączyć z rzeczownikami należy dodać „na” pomiędzy przymiotnikiem, a rzeczownikiem (stąd ich nazwa – „na-przymiotniki”), np.

親切な人 (czyt. shinsetsu na hito) – miły człowiek.

静かな所 (czyt. shizuka na tokoro) – spokojne miejsce

Czas na odmianę „na-przymiotników” 😊

Kiedy chcemy zaprzeczyć np. słowo miły i powiedzieć „nie miły”, wówczas dodajemy końcówkę „ja arimasen” -> 親切じゃありません (czyt. shinsetsu ja arimasen).

Zdanie twierdzące w czasie teraźniejszo-przyszłym	Zdanie przeczące w czasie teraźniejszo-przyszłym
親切 (shinsetsu)	親切じゃありません (shinsetsu ja arimasen)
静か (shizuka)	静かじゃ ありません (shizuka ja arimasen)

2. とても/あまり(totemo/amari)

とても – bardzo, używane ze zdaniami twierdzącymi

＊ペキンはとても寒いです。(Pekin ha totemo samui desu) – Pekin jest bardzo zimny,

＊これはとても有名な映画です。(kore ha totemo yūmei na eiga desu) – To jest bardzo popularny film.

あまり – niezbyt, używane ze zdaniami przeczącymi

＊シャンハイはあまり寒くないです。(shanhai ha amari samukunai desu) – Szanghaj jest niezbyt zimny.

＊さくら大学はあまり有名な大学じゃありません。(sakura daigaku ha amari yūmei na daigaku ja arimasen) – Uniwersytet Sakura nie jest zbyt popularnym Uniwersytetem.

とても i あまり występują przed przymiotnikiem.

3. Nはどうですか

(jakie to jest, jak tam…)

Tego wyrażenia używamy, aby zapytać rozmówcę o jego wrażenia lub opinię na temat miejsca, które odwiedził; osoby, którą spotkał lub czegoś, czego doświadczył.

＊A: 日本の生活はどうですか。(nihon no seikatsu ha dō desu ka) – Jakie jest życie w Japonii?

B: …楽しいです。(tanoshii desu) – Ciekawe/przyjemne/fajne.

4. N1はどんなN2ですか (N1 ha donna N2 desu ka)

(A to jakie to B?)

Używamy tego, kiedy chcemy wysłuchać opinii rozmówcy na jakiś temat. Rzeczownik pierwszy należy do jakiejś kategorii, którą jest rzeczownik drugi, np. Poznań należy do kategorii „miasto”.

＊A: 奈良はどんな町ですか。(nara ha donna machi desu ka) – Nara jakim jest miastem?

B: …古い町です。(furui machi desu) – Starym miastem.

Konstrukcja 3 i 4 są do siebie podobne. Różnica jest taka, że w konstrukcji 4 mamy słowo „donna” (jaki, jaka, jakie), które stawiamy zawsze przed rzeczownikiem.

5. S1がS2 (S1 ga S2)

Partykuła が łączy zdania i w tym przypadku oznacza „ale”.

＊日本の食べ物はおいしいですが、高いです。(nihon no tabemono ha oishii desuga, taka desu) – Japońskie jedzenie jest smaczne, ale drogie.

1. Nがあります/わかります (ga arimasu/wakarimasu)

　Nが好きです/嫌いです/上手です/下手です (ga suki desu/kirai desu/jōzu desu/heta desu)

Czasowniki przechodnie (kiedy jeden rzeczownik robi cos z drugim) łączą się z partykułą を (wo), jednakże czasowniki takie jak: mieć, rozumieć, lubić, nie lubić, być w czymś dobrym lub złym łączą się z partykułą が (ga).

Nがあります (ga arimasu) – coś mieć

Nがわかります (ga wakarimasu) – coś rozumieć

Nが好きです (ga suki desu) – coś lubić

Nが嫌いです (ga kirai desu) – czegoś nie lubić

Nが上手です (ga jōzu) – być w czymś dobrym

Nが下手です (ga heta) – być w czymś złym

＊私はイタリア料理が好きです。(watashi ga itaria ryōri ga suki desu) – Lubię włoską kuchnię.

＊私は日本語はわかります (watashi ha nihongo ga wakarimasu) – Znam język japoński.

＊私は車があります。(watashi ha kuruma ga arimasu)

2. どんなN – jakie, jaka, jakie? (donna N)

どんな (donna) używamy, kiedy chcemy się dowiedzieć, jaką rzecz spośród wielu preferuje nasz rozmówca, np. jaki owoc lubi najbardziej spośród wszystkich owoców itp.

＊A:どんなスポーツが好きですか。 (donna supōtsu ga suki desu ka) – Jaki sport lubisz?

　B:サッカーが好きです。(sakkaa ga suki desu) – Lubię piłkę nożną.

3. よく/だいたい/たくさん/少し/あまり/全然　(yoku/daitai/takusan/sukoshi/amari/zenzen)

よく (yoku) – bardzo

だいたい (daitai) – w miarę

たくさん (takusan) – dużo

少し (sukoshi) – mało, niewiele

あまり (amari) – niezbyt

全然 (zenzen) – wcale

よく、だいたい、たくさん oraz 少し łączą się z czasownikiem w formie twierdzącej, natomiast あまり i 全然 łączą się z czasownikiem w formie przeczącej. Występują przed czasownikami.

＊日本語がよくわかります。(nihongo ga yoku wakarimasu) – Dobrze znam japoński.

＊日本語が少しわかります。(nihongo ga sukoshi wakarimasu) – Trochę znam japoński.

＊日本語があまりわかりません。(nihongo ga amari wakarimasen) – Nie za bardzo znam japoński.

＊お金がたくさんあります。(okane ga takusan arimasu) – Mam dużo pieniędzy.

＊お金が全然ありません。(okane ga zenzen arimasen) – Nie mam w ogóle pieniędzy.

少し (sukoshi) i 全然 (zenzen) mogą być także łączone z przymiotnikami i występują wtedy przed przymiotnikiem, np.

＊ここは少し寒いです。(koko ha sukoshi samui desu) – Tutaj jest trochę zimno.

＊あの映画は全然面白くないです。(ano eiga ha zenzen omoshirokunai desu) – Tamten film w ogóle nie jest interesujący.

4. S1からS2 (kara)

から (kara) – znaczy „ponieważ” i łączy ze sobą dwa zdania. W pierwszym zdaniu występuje powód, dla którego coś się dzieje (zdanie drugie) – czyli ponieważ S1, to S2.

＊時間がありませんから、新聞を読みません。(jikan ga arimasen kara, shinbun wo yomimasen) – Ponieważ nie mam czasu, nie czytam gazet.

から (kara) może także występować na końcu zdania.

＊A:毎朝新聞を読みますか。(mainichi shinbun wo yomimasu ka) – Czy codziennie czytasz gazetę?

　B:いいえ、読みません。時間かありませんから。(iie, tomimasen. Jikan ga arimasen kara) – Nie, nie czytam. (ponieważ) Nie mam czasu.

5. どうして (dōshite) – dlaczego

Używamy w pytaniach, aby dowiedzieć się dlaczego coś, np.

＊A:どうして朝新聞を読みませんか。(dōshite asa shinbun wo yomimasen ka) – Dlaczego codziennie rano nie czytasz gazet?

　B:時間がありませんから。(Jikan ga arimasen kara) – Ponieważ nie mam czasu.

Sandra Jaworska

1. Nがいます/あります (N ga imasu / arimasu)

Konstrukcja ta oznacza, że coś lub ktoś jest.

います (imasu) – używamy do ludzi i zwierząt

＊男の人がいます。(otoko no hito ga imasu) – Jest mężczyzna.

＊犬がいます。(inu ga imasu) – Jest pies.

あります (arimasu) – używamy do przedmiotów i roślin

＊コンピューターがあります。(konpyūta ga arimasu) – Jest komputer.

＊桜があります。(sakura ga arimasu) – Jest sakura (drzewo wiśni).

2. N1(miejsce)にN2がいます/あります (N1 ni N2 ga imasu/arimasu)

Konstrukcja ta oznacza, że coś lub ktoś (rzeczownik drugi) znajduje się gdzieś (rzeczownik pierwszy)

＊私の部屋に机があります。(watashi no heya ni tsukue ga arimasu) – W moim pokoju jest biurko.

＊事務所にミラーさんがいます。(jimusho ni Miraa san ga imasu) – W biurze jest Pan Miller.

Kiedy chcemy się dowiedzieć kto lub co znajduje się w jakimś miejscu, wówczas używamy 何 + あります (nani + arimasu) lubだれ + います (dare + imasu).

＊A: 地下に何がありますか。(chika ni nani ga arimasu ka) – Co znajduje się w piwnicy?

　B: …レストランがあります。(resutoran ga artimasu) – Restauracja.

＊A: 受付にだれがいますか。(uketsuke ni dare ga imasu ka) – Kto znajduje się w recepcji?

　B: …木村さんがいます。(Kimura san ga imasu) – Pan Kimura.

3. N1はN2(miejsce) にいます/あります(N1 ha N2 ni imasu/arimasu)

Podobnie jak wyżej, ale w tej konstrukcji to rzeczownik pierwszy (podmiot, temat zdania) znajduje się w rzeczowniku drugim.

＊東京ディズニーランドは千葉県にあります。(Tōkyō Dizuniirando ha Chiba ken ni arimasu) – Tōkyō Disneyland znajduje się w prefekturze Chiba.

＊ミラーさんは事務所にいます。(Miraa san ha jimusho ni imasu) – Pan Miller znajduje się w biurze.

Kiedy chcemy się zapytać gdzie znajduje się dana rzecz lub osoba używamy どこ + います (doko + imasu) lub あります (arimasu) w zależności od rzeczownika o który pytamy.

＊A: 東京ディズニーランドはどこにありますか。(Tōkyō Dizuniirando ha doko ni arimasu ka) – Gdzie znajduje się Tōkyō Disneland?

　B: 千葉県にあります。(Chiba ken ni arimasu) – W prefekturze Chiba.

＊A: ミラーさんはどこにいますか。(Miraa san ha doko ni imasu ka) – Gdzie znajduje się Pan Miller?

　B: 事務所にいます。(jimusho ni imasu) – W biurze.

Czasami na końcu zdania zamiast います/あります (imasu/arimasu) możemy użyć です (desu) i wtedy nie dodajemy partykuły に (ni).

＊A: 東京ディズニーランドはどこにありますか。(Tōkyō dizuniirando ha doko ni arimasu ka) – Gdzie znajduje się Tōkyō Disneland?

　B: 千葉県です。(Chiba ken desu) – W prefekturze Chiba.

4. N1 (rzecz, osoba, miejsce) の(no) N2 (pozycja)

～の「うえ、した、まえ、うしろ、みぎ、ひだり、なか、そと、となり、あいだ、ちかく」に～ (no 「ue (góra), shita (dół), mae (przód), ushiro (tył), migi (prawa strona), hidari (lewa strona), naka (środek), soto (na zewnątrz), tonari (w sąsiedztwie), aida (pomiędzy), chikaku (w pobliżu)

ni)

Używamy tej konstrukcji, kiedy chcemy opisać gdzie dokładnie znajduje się jakaś rzecz, człowiek itp.

＊机の上に写真があります。(tsukue no ue ni shashin ga arimasu) – Na biurku znajduje się zdjęcie.

＊郵便局は銀行の隣にあります。(yūbinkyoku ha ginkō no tonari ni arimasu) – Poczta znajduje się w sąsiedztwie banku.

＊駅の近くに友達と会いました。(eki no chikaku ni tomodachi to aimashita) – W pobliżu dworca spotkałem się z przyjacielem.

5. N1や(ya) N2

Używamy tej konstrukcji, kiedy chcemy wymienić jakieś rzeczy np. znajdujące się w pudełku.

＊箱の中に手紙や写真があります。(hako no naka ni tegami ya shashin ga arimasu) – W pudełku znajduje się list i zdjęcie (znajdują się listy i zdjęcia)

Możemy za ostatnim rzeczownikiem dodać など (nado) co będzie oznaczała „i jeszcze jakieś inne rzeczy”.

＊箱の中に手紙や写真などがあります。(hako no naka ni tegami ya shashin nado ga arimasu) – W pudełku znajduje się list, zdjęcie itd. (znajdują się listy, zdjęcia itd.)

6. Słowo/słowa ですか (desu ka)

Używamy tej konstrukcji kiedy chcemy się upewnić co do czegoś.

＊A: すみません、図書館はどこですか。(sumimasen, toshokan ha doko desu ka) – Przeprasza, gdzie jest biblioteka?

　B: 図書館ですか。あのビルの後ろです。(toshokan desu ka. Ano biru no ushiro desu) – Biblioteka? Jest za tamtym budynkiem.

7. Nはありませんか (ha arimasen ka)

Używamy, kiedy chcemy się zapytać czy coś jest (dosłownie „czy nie ma czegoś”).

＊A:すみません、赤い傘はありませんか。(sumimasen, akai kasa ha arimasen ka) – Przepraszam, czy nie ma czerwonych parasolek?

　B: はい、あります。(hai, arimasu) – Tak, są.

Sandra Jaworska 

1. Klasyfikatory – słowo wskazujące na kategorię wyliczanych rzeczy

Przykładowe zdania:

＊りんごを四つ買いました。(ringo wo yottsu kaimashita) – Kupiłem 4 jabłka.

＊外国人の学生が二人います。(gaikokujin no gakusei ga futari imasu) – Jest dwóch uczniów z zagranicy.

＊国で二か月日本語を勉強しました。(kuni de nikagetsu nihongo wo benkyōshimashita) – W kraju uczyłem się japońskiego przez dwa miesiące.

Rzeczownik + partykuła + liczba + klasyfikator + reszta zdania.

PYTANIA

Na pytanie いくつ (ikutsu) – ile sztuk, odpowiada się一つ (hitotsu) 二つ (futatasu) 三つ (mittsu), itd.

＊A: みかんをいくつ買いましたか。(mikan wo ikutsu kaimashita ka) – Ile kupiłeś mandarynek?

　B: …八つ買いました。(yattsu kaimashita) – Kupiłem 8.

Przy pozostałych klasyfikatorach używa się なん (nan) + klasyfikator, np. 何人 (nannin) 何回 (nankai), 何台 (nandai), itd.

＊A: この会社に外国人が何人いますか。(kono kaisha ni gaikokujin ga nannin imasu ka) – W tej firmie ilu jest obcokrajowców?

　B: …五人います。(gonin imasu) – Jest 5.

どのくらい (donokurai)・どのぐらい (donogurai) – ile mniej więcej, można używać zamiennie

＊A: どのぐらい日本語を勉強しましたか。(donogurai nihongo wo benkyōshimashita ka) – Ile mniej więcej uczyłeś się japońskiego?

　B: …三年勉強しました。(sannen benkyōshimashita) – Uczyłem się 3 lata.

＊A: 大阪から東京までどのくらいかかりますか。(Ōsaka kara Tōkyō made donokurai kakarimasuka) – Ile mniej więcej zajmuje droga z Ōsaki do Tōkyō?

　B: しんかんせんで２時間かかります。(shinkansen de ni jikan kakarimasu) – Shinkansenem zajmuje 2 godziny.

くらい (kurai)・ぐらい (gurai) – około, można używać zamiennie

＊学校に先生が30人ぐらいいます。(gakkō ni sensei ga sanjūnin gurai imasu) – W szkole jest około 30 nauczycieli.

2. Klasyfikator czasu に (ni) ~回 (kai) V

Używamy tej konstrukcji, kiedy chcemy powiedzieć ile razy coś robimy w ciągu jakiegoś czasu.

＊一か月に二回映画を見ます。(ikkagetsu ni nankai eiga wo mimasu) – W ciągu miesiąca dwa razy oglądam filmy.

3. Klasyfikator だけ (dake) albo rzeczownik だけ (dake)

だけ (dake) – tylko

＊外国人の社員が一人だけいます。(gaikokujin no shain ga hitori dake imasu) – Jest tylko dwóch pracowników z zagranicy.

＊休みは日曜日だけです。(yasumi ha nichiyōbi dake desu) – Wolne jest tylko w niedzielę.

Poniżej kilka klasyfikatorów potrzebnych do lekcji 11 😊

１．時間 じかん jikan – godziny

一時間　いちじかん ichijikan

二時間　にじかん nijikan

三時間　さんじかん sanjikan

四時間　よじかん yojikan

五時間　ごじかん gojikan

六時間　ろくじかん rokujikan

七時間　ななじかん・しちじかん nanajikan lub shichijikan

八時間　はちじかん hachijikan

九時間　くじかん kujikan

十時間　じゅうじかん jūjikan

何時間？　なんじかん nanjikan (ile godzin)

２．週間　しゅうかん shūkan – tygodnie

一週間　いっしゅうかん isshūkan

二週間　にしゅうかん nishūkan

三週間　さんしゅうかん sanshūkan

四週間　よんしゅうかん yonshūkan

五週間　ごしゅうかん goshūkan

六週間　ろくしゅうかん rokushūkan

七週間　ななしゅうかん・しちしゅうかん nanashūkan lub shichishūkan

八週間　はっしゅうかん hasshūkan

九週間　きゅうしゅうかん kyūshūkan

十週間　じゅっしゅうかん・じっしゅうかん jusshūkan lub jisshūkan

何週間？　なんしゅうかん nanshūkan (ile tygodni)

３．か月　かげつ kagetsu – miesiące

一か月　いっかげつ ikkagetsu

二か月　にかげつ nikagetsu

三か月　さんかげつ sankagetsu

四か月　よんかげつ yonkagetsu

五か月　ごかげつ gokagetsu

六か月　ろっかげつ・半年 (はんとし) – rokkagetsu lub hantoshi

八か月　はちかげつ・はっかげつ hachikagetsu lub hakkagetsu

九か月 　きゅうかげつ kyūkagetsu

十か月　じゅっかげつ・じっかげつ jukkagetsu lub jikkagetsu

何か月？　なんかげつ nankagetsu (ile miesięcy)

４．年　ねん nen – lata

一年　いちねん ichinen

二年　にねん ninen

三年　さんねん sannen

四年　よねん yonen

五年　ごねん gonen

六年　ろくねん rokunen

七年　ななねん・しちねん nananen lub shichinen

八年　はちねん hachinen

九年　きゅうねん kyūnen

十年　じゅうねん jūnen

何年？　なんねん nannen (ile lat)

４．回　かい kai – ilość razy

一回　いっかい ikkai

二回　にかい nikai

三回　さんかい sankai

四回　よんかい yonkai

五回　ごかい gokai

六回　ろっかい rokkai

七回　ななかい nanakai

八回　はっかい hakkai

九回　きゅうかい kyūkai

十回　じゅっかい・じっかい jukkai lub jikkai

何回？　なんかい nankai (ile razy)

５．枚　まい mai – do przedmiotów płaskich, np. znaczków pocztowych

一枚　いちまい ichimai

二枚　にまい nimai

三枚　さんまい gomai

四枚　よんまい yonmai

五枚　ごまい gomai

六枚　ろくまい rokumai

七枚　ななまい nanamai

八枚　はちまい hachimai

九枚　きゅうまい kyūmai

十枚　じゅうまい jūmai

何枚？　なんまい nanmai (ile przedmiotów płaskich)

６．台　だい dai – do pojazdów, sprzętów, np. komputerów

一台　いちだい ichidai

二台　にだい nidai

三台　さんだい sandai

四台　よんだい yondai

五台　ごだい godai

六台　ろくだい rokudai

七台　ななだい nanadai

八台　はちだい hachidai

九台　きゅうだい kyūdai

十台　じゅうだい jūdai

何台？　なんだい nandai (ile pojazdów itd.)

７．人　にん nin – do ludzi

一人　ひとり hitori

二人　ふたり futari

三人　さんにん sannin

四人　よにん yonin

五人　ごにん gonin

六人　ろくにん rokunin

七人　ななにん・しちにん nananin lub shichinin

八人　はちにん hachinin

九人　きゅうにん kyūnin

十人　じゅうにんjūnin

何人？　なんにん nannin (ile ludzi)

８．つ tsu – do różnych rzeczy, np. tych, które nie mają swojego klasyfikatora

一つ　ひとつ hitotsu

二つ　ふたつ futatsu

三つ　みっつ mittsu

四つ　よっつ yottsu

五つ　いつつ itsutsu

六つ　むっつ muttsu

七つ　ななつ nanatsu

八つ　やっつ yattsu

九つ　ここのつ kokonotsu

十　とお tō

いくつ？ Ikutsu (ile sztuk)

Sandra Jaworska