Dzisiaj nauczymy się tworzyć zdania twierdzące i przeczące w formie grzecznej z wykorzystaniem spójki. Japoński szyk zdania wygląda następująco: podmiot + dopełnienie + orzeczenie, czyli pamiętajmy, że czasownik znajduje się na końcu zdania. Oprócz czasowników, możemy spotkać się ze słowem です (czyt. desu), które jest właśnie spójką, dodawaną do przymiotników i rzeczowników. Jest to forma...
JapońskiBudowanie zdań w języku japońskim
Dzisiaj nauczymy się tworzyć zdania twierdzące i przeczące w formie grzecznej z wykorzystaniem spójki. Japoński szyk zdania wygląda następująco: podmiot + dopełnienie + orzeczenie, czyli pamiętajmy, że czasownik znajduje się na końcu zdania. Oprócz czasowników, możemy spotkać się ze słowem です (czyt. desu), które jest właśnie spójką, dodawaną do przymiotników i rzeczowników. Jest to forma osobowa czasownika posiłkowego „być”.
Przykład:
1. わたしはがくせいです。(wersja w hiraganie)
2. 私は学生です。 (wersja w kanji)
3. Watashi ha gakusei desu. (wersja w rōmaji)
Zdania te znaczą – „Jestem uczniem”, gdzie kolejno mamy: „watashi” (ja), „ha” (partykuła podmiotu/tematu, „gakusei” (uczeń) oraz „desu” (być). Co ciekawe, nie zawsze takie zdanie, będziemy tłumaczyć jako „Ja jestem xxx”, np.
1. わたしはラーメンです。(wersja w hiraganie)
2. 私はラーメンです。(wersja w kanji)
3. Watashi ha raamen desu. (wersja w rōmaji)
Powyższe zdania nie oznaczają “Jestem raamen” (rodzaj japońskiej zupy), tylko „Dla mnie raamen” / „Poproszę raamen” i mówimy tak, kiedy np. chcemy coś zamówić w restauracji 😊
Jeżeli chodzi o zdania przeczące, to wyglądają one tak samo, tylko zamiast „desu” dodajemy na końcu „ja arimasen” (jap. じゃありません), np.
1. わたしはがくせいじゃありません。(wersja w hiraganie)
2. 私は学生じゃありません。(wersja w kanji)
3. Watashi ha gakusei ja arimasen. (wersja w rōmaji)
Zdania te znaczą – „Nie jestem uczniem”.
Skoro już umiecie tworzyć zdania twierdzące i przeczące, to czas na zadawanie pytań. Szyk zdania się nie zmienia, a jedynie na końcu należy dodać coś, dzięki czemu będziemy wiedzieli, że jest to pytanie. Zapewne wiele osób chciałoby postawić po prostu znak zapytania, jednak jest to możliwe w formie prostej języka japońskiego, do której jeszcze dojdziemy 😉 Jeżeli chcemy być grzeczni, musimy umieścić na końcu partykułę か (czyt. ka), która wskazuje na pytanie, np.
1. やまださんはがくせいですか。(wersja w hiraganie)
2. 山田さんは学生ですか。(wersja w kanji)
3. Yamada san ha gakusei desu ka. (wersja w rōmaji)
Pytania te tłumaczymy jako „Czy Pan Yamada jest uczniem?”
Zwróćcie uwagę na koniec zdania, gdzie po partykule か (czyt. ka), pojawia się zwyczajna, japońska kropka. Przez tę kropkę zdarzają się błędy w tłumaczeniach, ponieważ jeśli umknie nam partykuła か (czyt. ka), możemy zdanie przetłumaczyć jako „Pan Yamada jest uczniem”. Tak więc uważajcie 😉