JapońskiMitologia japońska

21 listopada 2022

Mitologia japońska, podobnie jak inne, jest zbiorem różnych opowieści, które wyjaśniają wiele zjawisk przyrodniczych i kulturowych. Od zarania dziejów Japończyków charakteryzował kult zjawisk przyrodniczych, a z czasem również kraju i cesarza. Nieodłącznym elementem jest wiara w wiele bóstw (jap. kami), co jest przejawem religii shintō, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Wszystko to, co stanowi podstawy...

Mitologia japońska, podobnie jak inne, jest zbiorem różnych opowieści, które wyjaśniają wiele zjawisk przyrodniczych i kulturowych. Od zarania dziejów Japończyków charakteryzował kult zjawisk przyrodniczych, a z czasem również kraju i cesarza. Nieodłącznym elementem jest wiara w wiele bóstw (jap. kami), co jest przejawem religii shintō, która przetrwała do dnia dzisiejszego.

Wszystko to, co stanowi podstawy wczesnej Japonii, czyli wątki religijne i mitologiczne, zawarte jest w trzech księgach, czyli w „Nihongi” („Kronikach japońskich”) z 720 roku, „Kojiki, księdze dawnych wydarzeń” z 712 roku, oraz „Kogushui” („Zebranych okruchach dawnych opowieści”) z 808 roku. W pierwszej z ksiąg widać wyraźnie wpływy chińskie, ponieważ to dzieło powstało w czasach, kiedy przy dworze cesarskim funkcjonowało Biuro ds. Yin i Yang (jap. ommyō ryō). Jego zadaniem była interpretacja omenów i wróżb dla celów państwowych. Następna księga, która została przetłumaczona na język polski przez japonistę Wiesława Kotańskiego, byłego profesora Uniwersytetu Warszawskiego, składa się z trzech części poświęconym odrębnym wydarzeniom.

Pierwsza część Kojiki skupia się na genealogii bóstw ziemskich i niebiańskich, zaś dwie pozostałe na rodowodach władców Japonii, którzy to wywodzą się z niebian. Zeszli oni na ziemię po to, aby wprowadzić na niej boski ład i porządek. Część druga opisuje losy piętnastu pierwszych władców, a trzecia – kolejnych osiemnastu.

Mówiąc o najważniejszych mitach Japonii, nie można pominąć mitu o powstaniu japońskiego cesarstwa, który związany jest z Kamuyamatoiwarehiko, czyli – Synem Słońca Który Opuścił Siedzibę Odgadując Bierność Duchów. Według wierzeń, stwierdził on, że nadszedł czas, aby podporządkować sobie krainy leżące na wschodzie, ponieważ właśnie tam panował chaos i samowola władców lokalnych. Zatem wyruszył w podróż około 667 roku przed naszą erą i przemierzał krainy, pokonując kolejne osoby. Po zniszczeniu wrogów pojął za żonę księżniczkę Himetataraisuzu i osiedlił się w miejscowości Kashikara. W 660 roku przed naszą erą powstał tam pałac, a Kamuyamatoiwarehiko został cesarzem, nazywanym pośmiertnie Jinmu. Zmarł w wieku 37 lat, a pochowano go w grobowcu obok góry Unebiyama w Yamato. Jego mauzoleum ma kształt okrągłego pagórka, porośniętego lasem
i otoczonego fosą. W niektórych miejscach można napotkać tabliczki z napisem „nie wchodź tu, jeżeli nie przyszedłeś z zamiarem złożenia hołdu”. 11 lutego każdego roku gromadzą się tłumy, by uczcić pierwszy dzień założenia cesarstwa.

Mitologia japońska wydaje się być spójna, jednakże wciąż wiele kwestii nie zostało wyjaśnionych. Japończycy cały czas korygują własną historię. Do dziś trwa spór dotyczący dawnej stolicy Japonii i jej usytuowania na mapie. Jedni sądzą, że znajdowała się na półwyspie Kii w rejonie Osaka-Nara-Kashihara-Asuka, a inni zaś, że mieściła się na Kyūshū. Co ciekawe, obie grupy korzystają z tych samych materiałów źródłowych, ale wyciągają różniące się od siebie wnioski. Oczywiście mitologii nie traktuje się jak historii, ale na pewno w każdej opowieści jest ziarenko prawdy.

Autor: Sandra – Lektorka języka japońskiego w szkole Lingua Pro w Bydgoszczy

Kontakt
ul. Królowej Jadwigi 18, 85-231 Bydgoszcz
+48 732 242 007
Poniedziałek - Piątek 8:00 - 12:00/ 16.00 - 20.00
Linguapro © 2024 Wszystkie prawa zastrzeżone Development: www.advit.pl