JapońskiPierwszy cesarz Japonii – część 1

W japońskiej mitologii wszystko zaczyna się od bóstw i to właśnie wokół nich krąży niezliczona ilość legend i mitów. Jednakże wśród nich pojawia się pewien bardzo ważny człowiek, o którym również można przeczytać wiele książek i artykułów. Człowiek ten jest legendarnym kontynuatorem misji swojego pradziadka Ninigiego (wnuka bogini słońca Amaterasu) i może poszczycić się tytułem pierwszego Cesarza Japonii, który wyruszył na ziemię, aby podbić Archipelag Japoński.

Jego imię pojawia się w różnych wersjach, w zależności od źródła, np.: „Dostojny, Któremu Przepadła Młodość” (jap. 若御毛沼命czyt. Wakamikenu no Mikoto), „Dostojny, Któremu Przepadły Bogactwa” (jap. 豐御毛沼命czyt. Toyomikenu no Mikoto) oraz „Syn Słońca, Który Opuścił Siedzibę Odgadując Bierność Duchów” (jap. 神日本磐余彦天皇, czyt. Kamuyamatoiwarehiko no Mikoto). Imiona te odnoszą się do jego młodości i bogactw, które stracił zdobywając Japonię. Niektórzy tłumacze wybierają jeszcze inne opcje, np. „Boski Młodzian, Którego Urzekło Yamato” lub „Boski Młodzian z Iwate w Yamato”. Te z kolei są najmniej prawdopodobne, ponieważ w chwili nadawania imienia, Yamato (dawna nazwa Japonii) nie było jeszcze znane. Powyższe przydomki mogą niektórym niewiele mówić, więc czas przejść do imienia pośmiertnego, które jest często o wiele bardziej zapamiętywane – Jinmu (jap. 神武), co oznacza „Boskiego Wojownika”, zaś cały zwrot brzmi Jinmu Tennō ( jap. 神武天皇), czyli cesarz Jinmu. Można się spotkać z zapisem „Jimmu” i obie są poprawne. Przy czym pierwsza jest wersją zmodyfikowaną (znaną również jako wersja poprawiona), w której to spółgłoska „n” jest normalnie odczytywana. Zostało to zatwierdzone w wydaniu New Japanese-English Dictionary w 1954 roku, a następnie zaadaptowane przez Bibliotekę Kongresu Stanów Zjednoczonych i obecnie jest najpopularniejszym systemem transkrypcji języka japońskiego w słownikach. Z kolei wersja druga jest tradycyjna i dopuszcza ona czytanie spółgłoski „n” jako „m” przed spółgłoskami „b”, „m” oraz „p”, jak np. dobrze wszystkim znana „tempura” (potrawa kuchni japońskiej wywodzącą się z Portugalii).

Wracając do Jinmu, urodził się on jako jeden z czterech synów Ugayafukiaezu oraz księżniczki Tomayori. Miał dwie żony – księżniczkę Ahiratsu oraz księżniczkę Himetataraisuzu. Pierwsza urodziła mu dwóch synów, zaś druga trzech. Ponadto był potomkiem Amaterasu, co wskazywało na jego wyjątkowość i predyspozycję do objęcia stanowiska cesarza. Co ciekawe, tylko ród cesarski pochodzi od bogini słońca. Według księgi „Kojiki” Jinmu wyruszył na ziemię wraz ze swoim bratem Itsune i armią wojskową, a ich celem było miasto Usa. Tam zostali ugoszczeni przez gospodarzy, po czym wyruszyli na podróż morską. W cieśninie Hayasui spotkali bóstwo pływające na żółwiu, które to zaoferowało im pomoc i zostało ich przewodnikiem. Nadano mu imię Saonetsuhiko (jap. 槁根津日子), co oznacza „Młodziana, Który Zapoczątkował Naprzykrzanie Się O Urzędniczy Strój”, ponieważ podczas podróży tak długo naprzykrzał się Jinmu, aż otrzymał urzędniczą funkcję. Oprócz niego, przyszły cesarz Kraju Kwitnącej Wiśni spotkał wiele bóstw w trakcie wędrówki, a część z nich przyłączyła się do niego. Niestety nie wszystkie były tak pokojowo nastawione
i z niektórymi musiał stoczyć wiele bitw. Jedną z nich była zacięta walka z „Doświadczonym Mężem, Który Postradał Łowiska” (jap. 登美能那賀須泥毘古, czyt. Tominonagasunehiko), znanego też jako „Męża Zwanego Łowczym” (jap. 登美彦, czyt. Tomihiko lub Tomibiko). Podczas potyczki został ciężko ranny brat Jinmu, przez co mężczyźni musieli się wycofać. Udali się nad zatokę morską, gdzie można było obmyć rany. Itsune stracił wiele krwi,
a wędrówka zmęczyła go jeszcze bardziej, przez co niestety zmarł. Wszystkiemu winna była pozycja, którą zajęli na polu bitwy. Ustawili się pod słońce, przez co Amaterasu nie mogła im pomóc. Gdyby słońce mieli za sobą, prawdopodobnie inaczej wszystko by się potoczyło.
Po przegranej bitwie Jinmu wyruszył dalej, ale szybko ponownie napotkał przeciwności losu. Otóż natknął się na ogromnego niedźwiedzia w okolicy miasta Kumano (kuma w języka japońskim oznacza właśnie niedźwiedzia). Zwierzę szybko się oddaliło, jednakże wojsko opadło z sił, co wskazywało na klątwę lokalnego bóstwa w postaci zwierzęcia. Na szczęście udało się zdjąć czar za sprawą niebiańskiego miecza zesłanego przez Amaterasu. Troskliwa bogini słońca, martwiąc się o swojego potomka obdarowała go nie tylko mieczem, ale również olbrzymim krukiem o trzech nogach – Yatagarasu (jap. 八咫烏, czyt. Kruk Znakomicie Trafiający), który poprowadził dalej armię. Warto wspomnieć, że w mieście Kuamno odbywają się święta na cześć tego właśnie ptaka. 1 stycznia jeden z kapłanów zakłada czarny strój oraz nakrycie głowy zwane yatagarasubō (czapkę przypominającą kruka), pobiera wodę
z pobliskiego wodospadu i zanosi ją do świątyni Kumano Hongū. Tam zostaje wyśpiewana modlitwa shintō i wytworzone amulety chroniące przez plagami insektów oraz pomagające dzieciom bez przeszkód przyjść na świat.