NiemieckiWskazówki dotyczące wymowy w języku niemieckim – cz. I

W języku niemieckim istnieją głoski, bądź ich grupy, których wymowa różni się od wymowy polskiej. W pierwszej części przedstawię wskazówki dotyczące poprawnego wymawiania spółgłosek w zależności od ich pozycji (na początku – nagłos, w środku – śródgłos i na końcu – wygłos) oraz ich otoczenia, ponieważ wymowa poszczególnych głosek jest zależna od następujących po nich spółgłosek lub samogłosek.

• „s” wymawiamy jak „z” na początku słów, jeśli później występuje samogłoska, np. Salat, Saal

• „s” wymawiamy jak „z”, jeśli występuje pomiędzy samogłoskami, np. reisen, lesen, gesund

• „ss” wymawiamy jak pojedyncze „s”, np. besser, Messer

• „s” wymawiamy jak „s”, gdy stoi na końcu lub na początku słowa, np. was, das, Skala

• „s” w nagłosie w połączeniu z „p” wymawiamy jak „szp”, np. spielen, sprechen, Sprache

• „s” w nagłosie w połączeniu z „t” wymawiamy jak „szt”, np. stehen, Stuhl, Stift

• „ß” wymawiamy jak „s” i wydłużamy samogłoskę, np. Fuß, Spaß, Straße

• „s” wymawiamy jak „sz”, jeśli po „s” zapisujemy „ch”, np. Schule, schwimmen, Schwamm 

• ,,qu” wymawiamy jak ,,kw” np. Quelle, bequem, quacken 

• ,,v” wymawiamy jak ,,f” w wyrazach niemieckiego pochodzenia, np. von, Vormittag, Vater

• ,,v” w wyrazach obcego pochodzenia wymawiamy jak ,,w”, np. Vase, November, Universität 

• ,,z” czytamy jak ,,c”, np. Zebra, Zeit, zerbrechen

• ,,tsch” przeczytamy jak ,,cz”, np. Deutsch, Deutschland, Tschechien 

• „dsch” odczytamy jak polskie „dż”, np. Dschungel

• ,,chs” wymawiamy jak ,,ks”, np. sechs, wachsen, 

• ,,ck” będzie brzmiało jak ,,k”, np. Zucker, dick, Decke

• ,,ch” wymawiamy jak ,,k” w nagłosie lub śródgłosie wyrazów, które pochodzą z języka greckiego, np. Charakter, Chor, Orchester

• ,,ch” w wyrazach pochodzących z języka francuskiego zabrzmi jak ,,sz”, np. Chance, Champignons, Chef

• ,,ch” wymawiamy twardo po samogłoskach ,,a”, ,,o”, ,,u” i dyftongu ,,au”, np. Dach, Loch, Buch, auch

• ,,ch” wymawiamy miękko (zbliżone do wymowy ch w polskim wyrazie chirurg) po samogłoskach i, e, ö, ü, po dyftongach oraz po spółgłoskach „l”, „n”, „r”, np. Licht, sprechen, Töchter, Bücher, euch, machmal, a także w sufiksie -chen, np. Mädchen 

• końcówki ,,ig” i ,,ich” wymawiamy miękko, np. fertig, gemütlich, möglich

• h wymawiamy, jeśli stoi na początku słów, np. Hotel, haben, Hamster 

• h w środku wyrazów nie wymawiamy. Powoduje ono jednak wydłużenie samogłosek, np. sehen, Stuhl, wohnen

• ,,ph” to ,,f” w słowach takich jak, np. Philosophie, Phyik 

• ,,b” na końcu wyrazu ulega ubezdźwięcznieniu, dlatego wymówimy je jako ,,p”, np. Lob, halb

• ,,d” na końcu wyrazu będzie bezdźwięczne, więc wymówimy je jak ,,t”, np. Tod, Pferd

• ,,g” na końcu słów również nie jest dźwięczne i wymawiamy je jako ,,k”, np. Tag, mag

• „er” ulega asymilacji i jest wymawiana jak krótkie, nieakcentowane „a”, np. Wasser, Mutter

• „r” w wygłosie również wymawiamy jak krótkie, nieakcentowane „a”, np. mehr, Uhr, Tür

• podwójne spółgłoski wymawiamy pojedynczo, np. Ball, Mappe, zusammen