JapońskiFestiwal Jidai Masturi w Kyōto

Trzeci jest festiwal Jidai masturi (jap. 時代祭り, gdzie jidai oznacza „erę, epokę”), czyli „festiwal historyczny”, który odbywa się co roku 22 października w Kyōto. Tego dnia Japończycy zamykają kilka ulic, aby mogły nimi bezpiecznie przemieszczać się pochody ludzi przebranych w stroje pochodzące z różnych epok.
Nie tylko na ulicach, ale i na chodnikach zbierają się rzesze ludzi, którzy przyszli obejrzeć widowisko. Jeżeli chcemy być blisko, aby wszystko dobrze widzieć i móc robić zdjęcia, musimy przyjść nawet kilka godzin wcześniej. To umożliwi nam zajęcie najlepszych miejsc i to na dodatek siedzących – czyli miejsc na krawężnikach. Zarówno ludzie biorący udział w paradzie, jak i widzowie machają do siebie wzajemnie, a kiedy pojawi się znana postać historyczna, niektórzy spośród publiczności zaczynają klaskać. Wszyscy są dla siebie bardzo życzliwi, uśmiechają się do siebie i zagadują. Czasami jest to tylko przywitanie, ale nie rzadko wynika z niego dłuższa rozmowa, szczególnie z osobami starszymi, którzy bardzo ochoczo zaczepiają ludzi siedzących na krawężnikach. Cały festiwal ma nieco podniosły charakter, w końcu mamy do czynienia z historią. Jednakże towarzyszy mu także trochę komizmu, kiedy na przykład orszak z XVII wieku idąc ulicą, musi się nagle zatrzymać bo zapala się czerwone światło..

Skąd w ogóle pomysł na taki festiwal i kiedy to wszystko się zaczęło? Otóż
w 1895 roku Japonia świętowała z okazji 1100 rocznicy przeniesienia stolicy z Nary właśnie do Kyōto. Aby to uczcić została wybudowana świątynia Heian Jingū, wzorowana na Pałacu Cesarskim z 794 roku. Jej zadaniem było także uczczenie cesarza Kammu, bo to właśnie jego pomysłem było przeniesienie stolicy. Kiedy budowa została ukończona, 25 października zorganizowano pochód, w którym przedstawiono japońskie okresy. Rok później ów pochód został powtórzony, ale 22 października, bo tego właśnie dnia cesarz Kammu (737-806) wjechał do nowej stolicy. Następnie rok w rok festiwal był organizowany, a parada maszerowała z Pałacu Cesarskiego do świątyni Heian Jingū. Kyōto było stolicą Japonii od 794 roku do 1868 roku, ale mimo to Jidai matsuri jest cały czas obchodzone. Pochód trwa około dwóch godzin i oczywiście towarzyszy mu muzyka, a dokładniej dźwięki bębnów i fletów armii cesarskiej z okresu Meiji. Od 1895 roku po dzień dzisiejszy, praktycznie nie przerwanie Japończycy biorą udział w tym wydarzeniu. Jedynie w latach 1944-1950 festiwal został zawieszony z powodu wojny. Warto wspomnieć, że wszystkie stroje stworzone są przez rzemieślników i przeróżnych specjalistów z Kyōto na podstawie badań historycznych.

Osoby biorące udział w pochodzie przygotowują się poprzez liczne przymiarki oraz ćwiczenia już kilka miesięcy wcześniej, aby wszystko było perfekcyjne. Jak wyżej wspominałam, pochód przedstawia kolejno japońskie okresy w odwrotnej kolejności tzn. od najmłodszych do najstarszych:

Okres Meiji (1868-1912) – to właśnie on rozpoczyna paradę. Możemy dostrzec tutaj cesarską armię i grupę wojowników, zwaną patriotami. Są to głownie młodzi ludzie, intelektualiści, którzy chcieli otworzyć Japonię na świat.

Okres Edo (1603-1868) – reprezentowany przez potężny ród Tokugawa. Pojawiają się także kobiety na przykład. mniszka, poetka, zwyciężczyni ówczesnego konkursu mody, tancerka, kurtyzana, malarka itp.

Okres Azuchi-Momoyama (1568-1600) – za damami z okresu Edo, kroczą wizytujący cesarza Toyotomi Hideyoshi oraz przybywający do Kyōto Oda Nobunaga. Byli oni wojskowymi, którzy chcieli zjednoczyć kraj.

Okres Muromachi (1338-1573) – czyli szogunat oraz tańce z wachlarzami i parasolkami.

Okres Yoshino (1333-1392) – zwycięski wjazd do stolicy, czyli pojawia się Kusunoki Masashike – lojalny samuraj.

Okres Kamakura (1192-1333) – następnie kroczy grupa kobiet, która przyjeżdża do Kyōto, aby sprzedawać warzywa, kwiaty i ryby Ubrane są w rolnicze stroje.

Okres Fujiwara (897-1185) – reprezentowany jest przez arystokratów dworskich.

Okres Heian (794-1185) – po raz kolejny ukazują się nam kobiety, między innymi Wake no Hiromushi, która zapoczątkowała działalność domów dziecka w Japonii.

Okres Enryaku (782-806) – jest to ostatni okres historyczny w pochodzie. Widzimy tutaj grupę wojowników i arystokratów dworskich.

Kiedy przejdą reprezentanci poszczególnych epok, wychodzą osoby odpowiedzialne za zorganizowanie Jidai matsuri. Niosą oni dary do świątyni, takie jak ryż, sake, warzywa, owoce i ryby. Za nim kroczą muzycy, oraz dzieci, a na sam koniec pojawia się kareta zaprzężona w woły, na której siedzą osoby przebrane za dwóch cesarzy. Jest to Kōmei, czyli ostatni cesarz panujący w tym mieście, oraz Kammu, który przeniósł stolicę. Otaczają ich kapłanki shintō, a za karetą idą łucznicy.

Jidai matsuri jest pięknym kolorowym festiwalem, ale nie należy do najgłośniejszych. Oczywiście pojawiają się dźwięki bębnów, czy fletu, ale nie jest to tak żwawe i głośne, jak podczas innych festiwali. Chodzi tutaj bowiem o ukazanie dostojności i uczczenie przodków, bo jak wiadomo w Japonii po dziś dzień oprócz oddawania czci bóstwom, oddaje się też cześć właśnie przodkom.

Oprócz sławnych matsuri w Kyōto, jest jeszcze mnóstwo innych w całej Japonii, które są równie popularne i także przyciągają ludzi z całego kraju lub świata. Możemy do nich zaliczyć między innymi: Kanda matsuri, Kantō matsuri, Mizukake matsuri, Nakizumo, Nada no kenka, Ōgisai Kurokawa nō oraz Yuki matsuri.