VariousTRANSKRYPCJA HEPBURNA

Pewnie nie każdy wie, że istnieje coś takiego, jak transkrypcja Hepburna 😉 Jest to transkrypcja pisma i dźwięków języka japońskiego na alfabet łaciński.

Głoski w większości wymawiane są, tak jak w języku polskim:

„ch” wymawia się jak „ć”

„j” wymawia się jak „dź”

„sh” wymawia się jak „ś”

„ts” wymawia się jak „c”

„w” wymawia się jak „ł”

„y” wymawia się jak „j”

„z” wymawia się jak „dz”

Kolejne głoski mogą wydawać się nam obce:

-„f” w języku japońskim jest spółgłoską dwuwargową, a nie wargowo-zębową, tak jak w języku polskim i przypomina dźwięk dmuchania

-„u” wymawia się z rozluźnionymi ustami

 

Długie samogłoski

A+A – zapisuje się jako „aa”, np. w słowie お祖母さん (おばあさん) o + ba + a + sa + n = obaasan (babcia)

I + I – zapisuje się jako „ii”, np. w słowie 美味しい (おいしい) o + i + shi + i = oishii (smaczny)

E + E = zapisuje się jako „ee”, np. w słowie お姉さん（おねえさん）o + ne + e + san = oneesan (starsza siostra)

U + U – zapisuje się jako „ū”, np. w słowie 数学（すうがく）su + u + ga + ku = sūgaku (matematyka)

O + O – zapisuje się jako „ō” , np. w słowie 氷（こおり）ko + o + ri = kōri (lód)

O + U – zapisuje się również jako „ō” , np. w słowie 電報（でんぽう）de + n + po + u = denpō (telegram)

*w przypadku długich samogłosek w katakanie, zapisuje się je po przez „ー”, np. w słowie

コーヒー kōhii (kawa), カード kaado (karta), ボール bōru (piłka)

 

W języku japońskim istnieją jeszcze podwójne spółgłoski, które oznaczane są po przez sokuon (jest to znak „tsu” っ(hiragana) lubッ(katakana), tylko że mniejszy (oryginalny rozmiar to つlubツ). Przykładowe słowa:

切符（きっぷ）: kippu – bilet

雑誌（ざっし）: zasshi – magazyn

結果（けっか）: kekka – wynik